O jongens. Wat is het toch af en toe fijn om lekker stout te zijn. En helemaal als het verrassende dingen oplevert. Lekker stout gaat in dit geval om zaaien.

Ik ben van jongs af opgevoed met de regels van het tuinieren. We moesten mijn vader helpen op de volkstuin met alle voorkomende werkzaamheden waarvan hij dacht dat we dat wel konden en waar hij op dat moment éven geen tijd voor had.

Het begon met oude bloemetjes uit planten halen, een klusje waaraan we een pesthekel hadden want het hield nooit op. Daarna kwam het water geven. Dat gebeurde met de gieter, want een sproeier neerzetten was in zijn ogen een doodzonde. Het gras werd er maar lui van. Toen we lang genoeg waren om de grasmaaier te kunnen hanteren, volgde het gras maaien, eerst in 1 richting en later nog er dwars erop. Daarna kwam het planten en daarna het zaaien.

Zaaien deed je in het voorjaar, in bakjes. Je deed vochtige, maar niet natte grond in die bakjes en spreidde de zaadjes uit het pakje er zo gelijkmatig mogelijk over uit. Niet altijd even makkelijk als de zaadjes klein en zwart zijn en je dus niet kunt zien waar al zaadjes liggen en waar niet. Maar toch was dat de makkelijkste klus.

Een stuk lastiger was om vol ongeduld te wachten totdat je, na ongeveer een week, de eerste puntjes groen zag verschijnen, terwijl je ondertussen de grond op precies de juiste vochtigheid moest houden. Te droog, en dan gingen de jonge plantjes dood. Ze lagen dan verdroogd op het bakje en jij verwenste jezelf hoe je nou zo stom had kunnen zijn om dat watergeven te vergeten. Te nat, en je zag onherroepelijk een waasje lichtgrijze schimmel in je jonge plantjes, die vrij kort daarna eveneens het leven lieten. Mijn vader vond zaaien heerlijk, maar ik was niet echt een fan.

Voor Growing Green Fingers besloot ik het zaaien toch maar weer eens te proberen. Ik had dan wel geen mooi plastic zaadbakje, maar je komt een heel eind met een aantal oude eierdozen en een plantenspuit. Maar ja, tussen droom en daad….en zo was het eind juni van weer een jaar later en had ik nóg niet gezaaid. Wat nu? Nog een jaar uitstellen? Eigenlijk mag je na begin juni niet meer zaaien. Maar ik dacht: kan mij het schelen. Niet geschoten is altijd mis en 2 dagen voor dit blog werd geschreven heb ik dan eindelijk de handel gezaaid. In de bakjes. Niet vrij in de tuin, want slakken.

En wie schetst mijn verbazing, nu binnen 2 dagen de Cosmos in één bakje al is uitgekomen en die in een tweede bakje ook begint! De andere bakjes, met andere soorten, lijken ook tekenen van activiteit te vertonen. Dat zaaien eind juni gaat 100% beter dan verwacht. Lekker stout geeft soms verbazingwekkend goede resultaten!

Nu heb je eind juni wel het voordeel van lange dagen en veel licht. En in dit geval ook nog eens 24 graden. Allemaal zaken die het ontkiemen flink helpen bespoedigen.

Experimenteren gaat niet altijd goed. Een soortgelijke proef die we een keer eind augustus hielden gaf minder goed resultaat. Maar dat was met heel oud zaad. Of misschien roken de planten dat het herfst ging worden en dachten ze: zoek het even uit, nu ga ik niet ontkiemen!