Mijn tuin was een puinhoop!

En ik wilde zó graag zelf tuinieren.....

José Couenberg

Tuinliefhebber, ondernemer, marketeer

José aan het woord

Een nieuw huis, een nieuwe tuin;

In 2007 kocht ik samen met mijn man een huis met een nogal ruime tuin aan het water. Deze was al aangelegd door de vorige bewoners en er hoefde niet zoveel aan veranderd te worden, alleen te onderhouden en hier en daar wat aangepast aan mijn eigen smaak.

Ik weet nog dat ik dacht: “Leuk, hier ga ik heel wat fijne uurtjes in beleven”.

Ontspannen werd inspannen;

Maar de tuin vergde onderhoud en vaak wist ik niet hoe ik dat moest doen, ook al was ik een dochter van een tuinman in hart en nieren. Na een paar jaar zag ik de mooie tuin verloederen, het onkruid en de snelle groeiers wonnen het van mijn goedbedoelde onderhoudspogingen. Alles groeide maar door en werd te groot en te veel naar mijn zin. Had ik maar wat vaker naar mijn vader geluisterd toen hij nog leefde, maar ja, toen had ik geen interesse.

Help, ik weet niet hoe;

Steeds vaker riep ik de hulp van mij oudste zus Els in, zij is bioloog en als groen adviseur van diverse gemeentes weet zij alles van planten, bomen, onderhoud en tuinieren.

“Els, hoe doe snoei ik de lavendel en wanneer?”

“Els, wanneer moet ik de druif ook alweer snoeien?”

Door haar hulp kwam ik dan weer een beetje op gang, liet het weer versloffen en het volgende jaar werd hetzelfde riedeltje herhaald. Menigmaal stond ik vol voldoening na een paar uur geploeter naar mijn tuin te kijken, het zag er weer goed uit. Dan maakte ik een foto en stuurde die naar mijn zus. Die vervolgens vroeg ‘waarom ik het onkruid had laten staan’. Hmm? die bloemetjes waren dus niet van het tuincentrum. En als ze dan vroeg waar die ene plant gebleven was, bleek ik een heuse Spirea Arguta (spierstruik) met wortel en al in de kliko had laten belanden.

Programma op maat:

Om van mijn inspanningen weer ontspanning te maken kwam Els met een oplosssing door een tuinprogramma voor mij in elkaar te zetten. Op die manier weet ik wanneer ik iets moet doen (en wanneer ik iets mag uitstellen, ook lekker) en vooral ook HOE ik het moet doen. Niet langer knoeien in je tuin, maar weten wat je doet en waarom. De planten worden er zichtbaar blij van en ik knap er ook ook helemaal van op.

Geen zorgen meer over die plant die het niet goed doet of dat hij te groot wordt en of ik er wel de schaar in mag zetten. Geen angst meer dat ik de verkeerde planten verwijder, of dat mijn enthousiaste snoeibeurt leidt tot een dode plant. Ook mijn gazon straalt weer als een zonnetje.

Ik kan weer genieten van mijn tuin in plaats van dat ik het als een berg werk zie en het plezier is terug! Ik beleef nu eindelijk mijn fijne uurtjes in mijn tuin.

Doordat het tuinieren voor mij zoveel lichter en fijner werd en ik langzamerhand mijn kennis vergrootte kwam ik op het idee om hier een online en interactief product van te maken voor alle tuinliefhebbers die maar wat aanploeteren in hun tuin en wel wat hulp kunnen gebruiken. Het idee achter Growing Green Fingers.

Mijn visie:

Iedereen, maar dan ook iedereen kan zelf zijn tuin onderhouden. Het hoeft niet allemaal strak en volgens de laatste mode te zijn. Creëer je eigen plek, kijk en ontdek wat je leuk vindt aan je tuin en zet voor mijn part wilde bloemen in je moestuin. Het gaat er om wat jij wil en waar jij blij van wordt. Het is niet moeilijk, ga gewoon beginnen en groei lekker met je tuin mee.

Typisch Jose:

Mijn eerste zorg is altijd of je wat wil eten of drinken, zowel voor mijn huisgenoten als bezoekers.
Ik heb niet voor niets als bijnaam “feeder”. Ik blijf liever wat op de achtergrond in een gezelschap, maar praat met en luister naar iedereen met als gevolg dat ik na afloop van iedereen weet welk verhaal er bij iemand hoort. Ik zal in mijn eentje naar de maan (of pluto of mars) reizen om een dierbare te helpen en wordt daar ook nog heel erg blij van als het lukt. Op een ochtend kan ik zomaar 5 koppen koffie wegwerken, ik ben een echte junk wat cafeïne betreft. Ik ploeg soms een akker om met een theelepel, sta graag in de doe stand wat niet altijd effectief is.
Als ik met veel enthousiasme aan het klussen ben, dan vergeet ik gewoon te eten en te drinken.
Als ik als een blij ei mijn eigen tuin (her)ontdek, oh, wat geniet ik van de kracht van de natuur.

Els Couenberg

Tuinliefhebber, bioloog, ondernemer

Els aan het woord

Onbekende bestemming: Toen ik 10 jaar was, las ik in ‘In de duinen’ over hoe de duinen verdroogden en de planten dood gingen. Dat was voor mij de reden om bioloog te worden. Dat ben ik geworden, maar ik kwam te werken bij de gemeente als boomadviseur. Bij mensen die opgeleid waren om tuinen en groen te onderhouden. Dat was een heel andere manier van denken en dus even wennen, maar het is me gelukt. Later ben ik als zelfstandig boomadviseur verder gegaan. Maar dat ging steeds moeizamer. Ik kreeg kinderen, maar ik vond het eigenlijk ook helemaal niet stimulerend om altijd in mijn eentje te werken.

Vijf jaar geleden ben ik naar Manchester verhuisd door het werk van mijn man. Dat was voor mij een eye-opener: wat nu? Adviseren op afstand ging minder makkelijk dan gedacht en ik liep een beetje met mijn ziel onder mijn arm.

Toen kwam mijn zus José met dit idee voor Growing Green Fingers. In de loop der tijd waren er veel mensen bij mij gekomen met vragen over de tuin en ik vond het heel leuk om ze te helpen. Niet dat mijn tuin er om door een ringetje te halen uit zag: maar ik had er veel plezier van, omdat hij vol zat met vogels en vlinders en hommels en kikkers. Dus ik zag dat wel zitten.

Mijn visie: 

Ik hou van de natuur en daar horen voor mij tuinen ook bij. Waar ik niet blij van word is van wat tegenwoordig te boek staat als een ‘onderhoudsvriendelijke tuin’: helemaal bestraat met als je mazzel hebt twee kleine bolboompjes en drie stukken rechthoekig geschoren struiken, die er het hele jaar helemaal hetzelfde uitzien. Dat leeft toch niet, zo beleef je de seizoenen toch niet. Als er al een vogel in komt is hij met vijf minuten weer weg. Dat kan allemaal heel anders, zonder dat je de hele dag in je tuin staat te schoffelen. Hoe je dat aanpakt, dat wil ik mensen heel graag leren. Zodat de natuur ook meer de ruimte krijgt, mensen geen weerzin meer hebben tegen hun tuin maar er weer van gaan houden en weer met plezier in de tuin werken.

Typisch Els:

Ik heb een honger naar kennis en dan vooral via ‘letters’. Als ik teveel prikkels krijg verberg ik me het liefst achter een boek, bijvoorbeeld op een feestje. Ik weet veel en wat ik niet weet zoek ik tot op de bodem uit: ik lees alles wat los en vast zit. Ik mag niet meer meedoen met Trivial Pursuit, want mijn geheugen is te goed. Ik vind het heel leuk om 5 tot 100-jarigen over natuur en de tuin te leren, zodat ze zelfvertrouwen krijgen om hun eigen beslissingen te nemen en niet bang zijn om fouten te maken. Van de andere kant heb ik er geen problemen mee als mensen mij iets voor de 10e keer vragen. Ik ben wel grondig maar niet snel; ik kan mijn antwoord ‘gisteren klaar’’ hebben, maar meestal pas een week later. Af en toe glipt er ook bij mij wat jargon tussendoor, wees dan niet bang en wijs me er op, dat stel ik op prijs. Klanten vertellen mij dat ik heel duidelijk dingen kan uitleggen. Buiten zijn is mijn medicijn.