Hè, hè, was dat even lachen, vorige week. De perfecte tuin. Ja, want perfect moet écht perfect zijn, anders moet je het niet perfect noemen. Ik had dat blog voornamelijk geschreven om mijzelf een spiegel voor te houden, want ik heb af en toe nog wel eens de neiging tot perfectionisme. Ze zeggen wel eens: Een perfectionist krijgt nooit iets af. En nu weet je dan ook hoe dat komt.

En nu komt er dan wéér een tijd waarbij ik mijn perfectionisme binnen de perken moet zien te houden. Want, je zal het vast gemerkt hebben: Eindelijk, ja eindelijk is het lekker weer. Nu eens geen weken achtereen minstens een keer per dag een flinke bui of anders een smerig koude wind. Sterker nog, de verwachting is tot aan het einde van de week droog. En ook nog een fijne temperatuur.

Kortom, ik ging vanochtend de tuin in, ging eens even lekker in het zonnetje staan, haalde diep adem en…begon te niezen, want hooikoorts, he.

Maar afgezien daarvan begon het bij mij flink te kriebelen. Want vorig jaar had ik minder in de tuin kunnen doen dan ik me voorgenomen had en er liggen nog een paar flinke klussen. Onder andere het weghalen van de bramen en klimop die van de gelegenheid misbruik gemaakt hebben om zich eens flink uit te breiden. Grrrr.

Ik kan nu wel denken, ach, dat komt in april wel. Maar dat is dan toch weer niet zo’n slimme gedachte. Want onder die klimop zit van alles leuks verscholen. Dat weet ik. Maar dat gaat niet tevoorschijn komen als die klimop blijft waar hij nu is. Want klimop is niet een plant die aan leven en laten leven doet. Nee, die pikt alle licht in waar hij zijn bladeren op kan leggen. En de planten die eronder zitten, die denken: Zal ik uitkomen? Hmmm, het is niet licht genoeg. Nou, dan maar niet, dit jaar.

En dan krijg ik dus geen blauwe Irissen en veel minder Helleborus. Mijn Lievevrouwebedstro wordt overwoekerd en in de herfst kan ik mijn mooie Schysostylis ook vergeten. Buiten dat zijn er nog een paar plekken waar normaal niks staat. Daar kan leuk exporimenteren met diverse eenjarigen met knalkleuren, zoals Lobelia, Afrikaantjes of misschien een knalroze Petunia. Maar niet als die klimop daar groeit.

Dat weghalen van die klimop kan ik beter nu doen dan in april. Afgezien van dat allerlei planten dan nu de ruimte krijgen om boven te komen, heb ik op dit moment veel minder met die andere plaag van de tuinier te doen: onkruid! Alles groeit nou nog niet zo hard en het onkruid dus ook niet. Kom ik tijdens het klimop trekken andere ongewenste planten tegen, dan kan ik die nou nog makkelijk eruit trekken, nu ze nog niet zo groot zijn. En bovendien heb ik dan minder biobak per tuin nodig. Ook niet verkeerd.

Dus ga ik deze week eens lekker in de tuin rossen. Het is er de juiste tijd voor.