Eindelijk is het voorjaar toch begonnen. Bij ons met veel regen, maar de narcissen staan vrolijk te bloeien in de parken en de perenbomen in het centrum van ’t dorp staan prachtig wit te wezen.

Ook de kersenbomen staan in bloei. Eerst de sleedoorn, maar nu ook langzamerhand de rest. De ene uitbundige tooi na de andere. Wit, roze, wit, roze….prachtig! Ik leef me deze dagen helemaal uit met mijn camera.

Voor Didsbury, het dorp in Manchester waar ik woon, heeft deze tijd een belangrijk hoogtepunt: Het bloeien van de grote Magnolia soulangeana in de Parsonage Gardens. Dat ding is al behoorlijk op leeftijd en dus groot (voor een Magnolia dan, hè). Met een hele grote, brede kroon. Die elk jaar barstensvol zit met knoppen.

Ik werk als vrijwilliger in die Parsonage Gardens en er blijken mensen te zijn die vanaf half maart ELKE DAG even naar deze tuin gaan om maar niet het moment te hoeven missen dat dat ding vol in bloei staat. Want op zijn mooist is hij maar hooguit een week. Vanaf half maart is deze boom het onderwerp van gesprek. Wanneer zou hij gaan bloeien? Over twee weken? Over drie weken? Misschien eerder, als het plotseling warm mocht worden? Het zou me niks verbazen als je erop kunt wedden wanneer dat ding nou eigenlijk bloeit – behalve dat de gemiddelde tuinier nou niet echt een gokker is.

Er is nog iets anders wat de gemoederen bezig houdt. En dat is: Er komt toch geen nachtvorst, hè? Magnoliabloemen kunnen erg slecht tegen nachtvorst. Al bij één graadje krijgen ze bruine randen en is de nachtvorst iets feller, dan is de hele, prachtige, roze gekleurde boom in één nacht bruin.

We hebben dan wel klimaatopwarming, maar dat wil niet zeggen dat de nachtvorsten voorbij zijn. We hebben nog steeds de beruchte ijsheiligen: de twee dagen waarna je pas zeker bent dat er geen nachtvorst meer komt. En die dagen zijn 12 en 13 MEI, niet maart. Dat is niet veranderd. Eind april kun je nog steeds nachtvorst hebben, ook heden ten dage. Reken je dus maar niet rijk.

Vorig jaar hebben we dat gemerkt. Nachtvorst, precies tijdens de kersenbloeitijd. Fruitkwekers hebben wel wat maatregelen om doodvriezen van bloesem te voorkomen, maar die helpen maar bij 1 of 2 graden nachtvorst èn als ze het van te voren weten. Vorig jaar ging dat dus mis en dat hebben we gezien aan de prijs van de kersen. Op een gegeven moment kwam ik een prijs tegen van 20 pond per kilo. Ieks! Elk jaar houden kersenkwekers, en in mindere mate ook peren- en appelkwekers rond deze tijd hun hart dan ook vast en het weer nauwlettend in de gaten. Vriezen of dooien, that’s the question!

Afgelopen weekend was het bij ons ook even spannend. Want het Engelse KNMI, de Met Office (Metereological Office) had nachtvorst voorspeld, van zondag op maandag. En de Magnolia stond vrijwel in bloei. Nee, toch! Nee, nee, nee toch! Niet nu! Ik overwoog nog om zondag toch er even op uit te gaan om foto’s te maken, ondanks de regen.

Gelukkig bleek het loos alarm. De koude lucht bewoog zich een tikkie naar het noorden en de Magnoliabloesem was gered. Pfff! Afgelopen dinsdag, onze vaste werkdag, stond hij nog net niet helemaal in bloei. Dus zaterdag ga ik eens lekker met mijn cameraatje op expeditie. Naar de Magnolia. Tegelijk met de rest van het dorp.