Ontspannen werd inspannen;

Maar de tuin vergde onderhoud en vaak wist ik niet hoe ik dat moest doen, ook al was ik een dochter van een tuinman in hart en nieren. Na een paar jaar zag ik de mooie tuin verloederen, het onkruid en de snelle groeiers wonnen het van mijn goedbedoelde onderhoudspogingen. Alles groeide maar door en werd te groot en te veel naar mijn zin. Had ik maar wat vaker naar mijn vader geluisterd toen hij nog leefde, maar ja, toen had ik geen interesse.

Help, ik weet niet hoe;

Steeds vaker riep ik de hulp van mij oudste zus Els in, zij is bioloog en als groen adviseur van diverse gemeentes weet zij alles van planten, bomen, onderhoud en tuinieren.

“Els, hoe doe snoei ik de lavendel en wanneer?”

“Els, wanneer moet ik de druif ook alweer snoeien?”

Door haar hulp kwam ik dan weer een beetje op gang, liet het weer versloffen en het volgende jaar werd hetzelfde riedeltje herhaald. Menigmaal stond ik vol voldoening na een paar uur geploeter naar mijn tuin te kijken, het zag er weer goed uit. Dan maakte ik een foto en stuurde die naar mijn zus. Die vervolgens vroeg ‘waarom ik het onkruid had laten staan’. Hmm? die bloemetjes waren dus niet van het tuincentrum. En als ze dan vroeg waar die ene plant gebleven was, bleek ik een heuse Spirea Arguta (spierstruik) met wortel en al in de kliko had laten belanden.

Programma op maat:

Om van mijn inspanningen weer ontspanning te maken kwam Els met een oplosssing door een tuinprogramma voor mij in elkaar te zetten. Op die manier weet ik wanneer ik iets moet doen (en wanneer ik iets mag uitstellen, ook lekker) en vooral ook HOE ik het moet doen. Niet langer knoeien in je tuin, maar weten wat je doet en waarom. De planten worden er zichtbaar blij van en ik knap er ook ook helemaal van op.

Geen zorgen meer over die plant die het niet goed doet of dat hij te groot wordt en of ik er wel de schaar in mag zetten. Geen angst meer dat ik de verkeerde planten verwijder, of dat mijn enthousiaste snoeibeurt leidt tot een dode plant. Ook mijn gazon straalt weer als een zonnetje.

Ik kan weer genieten van mijn tuin in plaats van dat ik het als een berg werk zie en het plezier is terug! Ik beleef nu eindelijk mijn fijne uurtjes in mijn tuin.

Doordat het tuinieren voor mij zoveel lichter en fijner werd en ik langzamerhand mijn kennis vergrootte kwam ik op het idee om hier een online en interactief product van te maken voor alle tuinliefhebbers die maar wat aanploeteren in hun tuin en wel wat hulp kunnen gebruiken. Het idee achter Growing Green Fingers.

Mijn visie:

Iedereen, maar dan ook iedereen kan zelf zijn tuin onderhouden. Het hoeft niet allemaal strak en volgens de laatste mode te zijn. Creëer je eigen plek, kijk en ontdek wat je leuk vindt aan je tuin en zet voor mijn part wilde bloemen in je moestuin. Het gaat er om wat jij wil en waar jij blij van wordt. Het is niet moeilijk, ga gewoon beginnen en groei lekker met je tuin mee.

Typisch Jose:

Mijn eerste zorg is altijd of je wat wil eten of drinken, zowel voor mijn huisgenoten als bezoekers.
Ik heb niet voor niets als bijnaam “feeder”. Ik blijf liever wat op de achtergrond in een gezelschap, maar praat met en luister naar iedereen met als gevolg dat ik na afloop van iedereen weet welk verhaal er bij iemand hoort. Ik zal in mijn eentje naar de maan (of pluto of mars) reizen om een dierbare te helpen en wordt daar ook nog heel erg blij van als het lukt. Op een ochtend kan ik zomaar 5 koppen koffie wegwerken, ik ben een echte junk wat cafeïne betreft. Ik ploeg soms een akker om met een theelepel, sta graag in de doe stand wat niet altijd effectief is.
Als ik met veel enthousiasme aan het klussen ben, dan vergeet ik gewoon te eten en te drinken.
Als ik als een blij ei mijn eigen tuin (her)ontdek, oh, wat geniet ik van de kracht van de natuur.