Ja, ja, ja! Het is me het jaartje weer. Eerst was het Koud en Nat, nu is het Heet en Droog. Of beter gezegd dat was het, want hier in Manchester heft het inmiddels fors geregend. Gelukkig.

Zo hoort het, weergoden!

Het weer snapt het gewoon niet. Kan iemand daarboven de weergoden eens uitleggen hoe het in Nederland hoort te zijn: Januari en februari koud; maart iets minder koud met aan het einde enkele dagen wat koud of vervelend weer. Want het spreekwoord ‘maart roert zijn staart’ komt toch ergens vandaan, nietwaar. Dat komt niet van 1 x per 10 jaar een sneeuwbuitje. Hetzelfde geldt voor april. Daarin mag best nog een keertje wat sneeuw vallen. Dat hoort gewoon.

Maar eind april, zo rond Koningsdag, dan moet het weer toch echt een beetje warmer worden. Zo’n 17 graden is voor mei een prima temperatuur en 19 graden voor juni. Dan komen juli en augstus met een heerlijke zomerse temperatuur van 22 graden, waarna het nog een beetje nagenieten is in september met zo tegen de 19 graden. In de loop van oktober wordt het dan weer tijd om aan de winterjas te gaan denken.

Ergens tussen eind juni en eind augustus moet er ook een periode zijn van 2 weken droogte, zodat de boeren kunnen hooien. Zo hoort het weer te zijn, weergoden!

Raar weer met Droogte

En niet zoals nu. Op 1 juni was het 14 graden op de thermometer in de tuin van José. 14 graden! Eén graad warmer maar dan op 1 januari. Dat was veel te warm, maar dit was veel te koud. En toen! De volgende dag was het 20 graden en de dag erop 23. Tegelijk begon de Droogte.

Planten vinden droge periodes Niet Leuk. Planten zijn net als wij: Het moet het liefst voorspelbaar zijn, want dan kunnen ze zich erop aanpassen. Dat voorspelbaar is voor hen nog belangrijker dan voor ons. Ze kunnen niet even weglopen om eens lekker in een meertje of een riviertje te duiken. Zo van: ‘Ha, dat friste me eens lekker op. Nu kan ik er weer tegen om een weekje op die hete, droge plek te staan.’

Planten passen zich aan

Dat kunnen ze niet. Maar dat wil niet zeggen dat ze zich niet kunnen aanpassen. Want anders zouden ze bij de eerste de beste dag dat het droog is al het loodje leggen. Nee, zoals wij tegenwoordig in de winter ons energieverbruik als een tijger in de gaten houden, zo houden planten hun watergebruik in het snotje. Is het warm en is er genoeg water? Rondpompen dat water! Dan worden ze niet te heet en kunnen ze ook nog groeien. Warm en niet genoeg water? Sluiten die huidmondjes!

Net zoals wij in de winter de temperatuur op het minimum laten om het niet te koud te krijgen, zo doen planten het bij heet weer met de verdamping. En net zoals wij op een gegeven moment toch een beetje benauwd worden van de gedachte aan de energierekening, zo worden planten op een gegeven moment toch benauwd van de keuze tussen nu wel verdampen en in de toekomst doodgaan van de droogte of nu niet verdampen en meteen doodgaan aan oververhitting.

Ze kunnen het lang volhouden hoor. Vaak zit er nog best het een en ander aan te gebruiken water in de bodem, en verder halen ze alle truck om water te besparen uit de kast. Bladeren slap laten hangen. Een deel van hun bladeren laten vallen. Kleinere blaadjes maken. Maar op een gegeven moment werkt zelfs dat niet meer en zijn ze afhankelijk van wat wij, als tuinbezitter, ze aan hulp te bieden hebben.

En laat dat nu vaak net het moment zijn waarop er een sproeiverbod komt! Wat Nu?

Mensen passen zich aan

Planten kunnen zich aanpassen, maar mensen ook. Begin juni was ik in de Eiffel, waar het al 6 weken niet had geregend. Het was 26 graden, dus ‘s zomers warm. Op een gegeven moment zag ik de hooiwagens langskomen, volgeladen met hooi. Omdat het zo heet was, had ik in mijn hoofd een echt zomergevoel en stond ik er niet zo bij stil. Ik dacht gewoon Ó, de boeren zijn aan het hooien. Gelijk hebben ze, het is lekker droog. Maar het was geen juli. Het was begin juni. De boeren pasten zich aan. Slim!

In de Parsonage Gardens in Didsbury, waar ik werk, passen we ons ook aan. Eerst hadden we 1 waterton, nu hebben we er 5. Met slimme constructies vangen we alle water op dat we op kunnen vangen. Misschien komen er nog meer tonnen bij, er is nog plek. Verder houden we haarscherp in de gaten welke planten NU water nodig hebben en welke planten nog wel een weekje droogte kunnen verdragen. Met de –inmiddels grote- verzameling oude 5-liter bronwaterflessen die we van de vuilnisbak hebben gered geeft de waterbrigade elke week water. Zo kunnen we tenminste met 10 vrouw tegelijk watergeven. Sproeiverbod of geen sproeiverbod. Gewoon uit de ton.

Zo helpen we onze planten de droogte door.