Hallo allemaal, weer bij de 4e aflevering van de Koffievraag. Vandaag een redelijk eenvoudige…maar je zal er maar last van hebben. En de vraag van vandaag is (tromgeroffel):

‘Ik heb een vraag: ik heb al 15 jaar een Perenboompje maar nog nooit 1 peer gezien. Hoe kan dat?’

Ja die Perenbomen toch. Geweldige vruchten, maar wel vruchten met een tikkeltje een gebruiksaanwijzing, sal ik maar segge. Eigenlijk twee. Nou ja, drie. En misschien vergeet ik er dan ook nog wel eentje.

Peren zonder peren omdat ze dat willen.

Inderdaad, er zijn Perenbomen zonder peren. Echt waar, ze bestaan. Er zijn mensen namelijk, die die Perenbomen wel erg leuk vinden, in de lente, maar peren als fruit maar lastig. Vooral als je landschapsarchitect bent en ze langs de weg wil zetten. Daar kun je geen peren gebruiken, die vallen maar op auto’s en het wordt zo’n rommel. Pyrus calleryana ‘Chanticleer’ is er zo een, maar er zijn er meer. Ga eerst dus even kijken of je niet toevallig zo’n soort Perenboom aangesmeerd hebt gekregen. Je zou zeggen, natúúlijk niet, maar IK heb in de straat bij ons in de buurt wel eens ‘Chanticleer’-Perenbomen gezien MET peren er aan. Die landschapsarchitect had zich ook een maandagochtendpartij laten aanpraten

De Perenpuberteit.

Perenbomen hebben nog een andere makke. Ze moeten oud genoeg zijn, anders komen er geen peren aan. Ze moeten eerst de Perenpuberteit in. Bij ons mensen begint die zo ongeveer als we 11, 12 jaar zijn. Bij veel Perenbomen is dat 10 jaar. Maar jij hebt je Perenboompje al 15 jaar, dus dat kan het niet zijn.

Geen geschikte partner.

Dan kom ik op waarschijnlijk de belangrijkste reden waarom je Perenboompje het vertikt. Ze hebben geen geschikte partner. ‘Ze hebben’ heb ik hier bewust neergezet, want de bloemen van Perenbomen zijn zowel mannelijk als vrouwelijk. Gender-neutraal, dus.

Alleen heeft Moeder Natuur een grote hekel aan inteelt, want daar komen op den duur rare kinderen van. En dus wordt er een hele truckendoos uit de kast gehaald om dat te voorkomen. Tijdens mijn biologiestudie heb ik er het een en ander van meegekregen, machtig interessant. Je laat bijvoorbeeld je stamper eerst rijp worden en dan, een paar dagen later, pas de meeldraden. En dat in de hoop dat een Perenboom verderop net iets eerder bloeit en daar dus stuifmeel van vrij komt. Of je laat eerst de meeldraden uitsteken en dan pas de stamper. Dan wordt de bij of de hommel eerst met stuifmeel bedekt, die vliegt naar een andere Perenboom die op dat moment haar stamper laat uitsteken en baf! Bestoven.

Dat is allemaal leuk en aardig, maar daar zit toch het risico aan dat er hier en daar toch ‘zelfbestuiving’, zoals dat officieel heet, optreedt. Maar met nog radicalere middelen kan ook dat voorkomen worden. Je zorgt er als Moeder Natuur gewoon voor dat je Perenboom niet door een Perenboom van hetzelfde ras bestoven kan worden. Nee, dat moet door stuifmeel van een aander ras. En, let nu op: dat kan niet elk ras zijn. Dat zou wel praktisch wezen, maar zo werkt het niet bij Perenbomen. Ja, déze methode werkt wel tegen zelfbestuiving. Maar soms een beetje al te goed. Staat er niet heel toevallig een perenboom van het juiste ras bij jou in de buurt, of staat hij er wel maar bloeit hij niet tegelijk, dan komen er geen peertjes. Niet 1.

Misschien is jouw Perenboom je ooit wel eens als ‘zelfbestuiver’ verkocht, dat kan. Maar net als bij die landschapsarchitect met zijn ‘Chanticleer’ die toch peren bleek te hebben, kan je ook hier een maandagochtendexemplaar hebben gekregen.

En vooral oude rassen hebben die makke. Die zijn nog van vóór de ‘zelfbestuivers’. Zelfbestuivers zijn door kwekers gemaakt.

Vorst

Dan is er nog het klimaat: Perenbomen bloeien vroeg, eind maart. Dan kan het nog wel eens koud zijn, met hier en daar een nachtvorstje. Komt dat net nadat de bloesem bevrucht is, dan is het meteen einde verhaal voor de oogst. Dat is mij wel eens overkomen. Ik heb een William Cretienne geërfd van mijn vader en dat is wel een zelfbestuiver, maar af en toe heb ik een jaartje geen oogst. Heeft het ‘s nachts gevroren tijdens de bloei. Snif. Dag peren!

Bijna vergeten: Snoeien!

(ik dacht dat dit een heel kort blog werd, maar ik blijf me dingen herinneren). Als laatste nog iets waar kennissen van mij last van hadden. Die hadden ook een Perenboom die geen peren gaf. Toen ik vroeg naar het snoeien, zei de vrouw: “Alles wordt bij ons gesnoeid in november. Dan is het netjes, voor de winter. En hij snoeit flink wat er af, want dan ziet het er lekker strak uit. Al die rommelige losse takjes haalt hij ook gelijk uit de boom”

Ja. Inclusief alle bloemknoppen. Zo krijg je geen fruit.Toen ik haar vroeg of de boom dan wel bloeide, zei ze: “Nee, dat doet hij niet”.

Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat dat niet jouw probleem zal zijn, maar je weet maar nooit….