De kogel is eindelijk door de kerk. Onze Tuinkalender is live!

Ja, en Growing Green Fingers gaat vanaf nu schaamteloos commerciële stukjes als blog gebruiken, zie ik je nu denken. Maar dat valt mee hoor, dat zit niet in de planning.

Waarom dan toch over die Tuinkalender? Vanwege de geschiedenis. En waar het hart vol van is, loopt de pen van over.

Enfin. In 2017, onze moeder was net overleden, liep ik een beetje met mijn ziel onder mijn arm en zat José met haar handen in het haar. Voor de zoveelste keer. Die mooie tuin van haar die begon nu toch echt zichtbaar te verloederen. Het mantelzorgen voor onze moeder -wat we graag deden, overigens – hielp natuurlijk ook niet, maar wat Jose dwars zat, was dat ze me nu voor de 4e keer moest vragen ‘Hoe het ook alweer zat met het snoeien van die leilinde’. Eigenlijk wist ze het wel, want zo moeilijk is dat niet, maar ze durfde zichzelf toch niet helemaal te vertrouwen.

Maar ja, Els woont niet om de hoek en komt dus ook niet iedere week een bakkie koffie halen en gaf dus niet automatisch elke week tuinadvies.

Door omstandigheden was José ook, zoals dat zo mooi heet, toe aan een nieuwe uitdaging. En José kreeg een idee. Als we nu eens een Tuinkalender gingen ontwikkelen? Ja, die had je wel hier en daar, maar die waren nou net niet wat ze zocht. Ze wilde een hele mooie, die je niet alleen precies waarschuwde wat je moest doen, maar ook hoe je het moest doen. Met leuke filmpjes, die we zelf gingen maken, want we hadden nog een zus die op dat gebied behoorlijk bedreven was. Zodat het niet meer zou gebeuren dat ik met de kerstdagen bij haar zou zijn, naar buiten zou kijken en tussen neus en lippen zou vragen ‘Of ze die druif niet beter als de sodemieter zou gaan snoeien?’ Als het prima snoeiweer was, dan werd er diezelfde avond nog even een bouwlamp uit de schuur gehaald en werd de druif onder handen genomen, want dan kon ze dat niet meer vergeten.

Ja, zei Jose, met jouw kennis over biologie en tuinieren en ik met mijn marketing-ervaring, dan zouden we toch een heel eind kunnen komen? En dus gingen we eind 2017 aan de slag met plannen maken. En begin 2018 met filmpjes maken. Laat ik zo zeggen: Het was allemaal even wennen. Maar stukje bij beetje zat er wat voortgang in. En eind 2019 richtten we Growing Green Fingers op, om in 2020 met goede moed er vol tegenaan te gaan.

2020. Nou, laat ik daar maar niet over beginnen. Dat was nog een heel gedoe. ‘Gelukkig’ zat ik een flinke tijd vast in Nederland en moesten we veel contact met elkaar hebben vanwege andere familieleden, die ook in Nederland vastzaten. Dus we zagen elkaar vaak, maar het was wel kamperen en sofasurfen en vergaderen in de tuin, vanwege andere, kwetsbare familieleden. Ondertussen viel de realisering van onze plannen ook niet mee. We hadden een website ingericht met mooie software, en een programma ontwikkeld met andere software, maar die konden, ondanks dat het in de folder stond, nou nèt niet met elkaar communiceren.

Uit onverwachte hoek kwam hulp in de vorm van een verzoek. Of we niet een online snoeicursus konden ontwikkelen voor een groep mensen. Die kans grepen we met twee handen aan. We hebben een gratis snoeiwebinar gemaakt en een online snoeicursus. Dat snoeiwebinar hebben we inmiddels al flink wat keren gehouden en het is alleen maar beter geworden. De snoeicursus ook. En omdat het niet opschoot met de Tuinkalender maakten we ook maar een Persoonlijk Snoeiplan èn José haalde me over om te gaan bloggen. Alles online en via Zoom want je moet toch wat. Konden we begin 2020 elkaar nog veel zien, eind 2020 zaten we gezellig kerst te vieren via ‘Zoom’. Gelukkig was de druif al gesnoeid.

2021 bracht wat licht aan het einde van de tunnel. We namen afscheid van het mooie pakket en besloten met een webontwikkelaar in zee te gaan. We vonden een aardige dame, die niet alleen prachtig mooie pagina’s kon maken maar ook nog verstand had van ‘de achterkant’, zoals dat heet. En tot onze grote vreugde kregen onze twee ontwikkelaars na wat vijven en zessen de programmatuur aan het communiceren en dus letterlijk de boel aan de praat!

Nou kunnen we gaan lanceren, zeiden we. Dat viel uiteraard ook nog een beetje tegen, want al heb je veel kennis, dan zit die kennis nog niet meteen in het computersysteem. Het werd een periode van lamme vingers, stijve schouders en vierkante ogen, kortom hard werken. En we zijn zo trots als een aap met twee staarten dat we vrijdag 26 november onze Pilot-versie konden lanceren. Pilot, omdat we ons regelmatig afvroegen: Wat is nou fijner om te gebruiken, omschrijving 1 of omschrijving 2? En in plaats van daar onderling ruzie over te maken – pardon, een discussie over aan te gaan –  kunnen we onze klanten, voor wie het systeem uiteindelijk is bedoeld, vragen om de knoop daarover door te hakken. Weten we zeker dat ze krijgen wat ze echt nodig hebben. En dat geeft een goed gevoel.

He, he, dat verhaal is er uit. En voor onze volgers:

Wees niet bang. Je kunt gewoon, zonder verplichting, de tuinverhalen krijgen en de blogs blijven lezen. En de volgende week heb ik het weer over tuinzaken. Beloofd.