Eerst wilde ik dit blog over de Magnolia schrijven. Want die bloemen zijn zo mooi en op dit moment staat in de helft van de tuinen van Nederland de Stermagnolia of de Magnolia soulangeana te bloeien. Ik kan er een heel blog over volschrijven, maar ik wil het toch even over een andere struik hebben: het Drents krentenboompje,tegenwoordig Amerikaans krentenboompje geheten. Die op dit moment weer aardig in de mode begint te raken, trouwens.

In dit blog hebben we het over het Krentenboompje dat in het wetenschappelijks Amelanchier Lamarckii heet. Die heette vroeger het Drents krentenboompje. Die naam Amelanchier hebben de Fransen verzonnen, want in de Provence is de Amelanchier inheems. Die noemen ze daar Amelanche. Dat is overigens niet de Amelanchier lamarckii, maar een andere.

Voor de natuur is het Krentenboompje erg nuttig. Het bloeit vroeg (april-mei), wat heel erg fijn is voor de bijen, zowel voor de honingbijen als de wilde bijen. In juli hangen er als het goed is vruchten aan. En die kun je eten. Het lijken, als ze rijp zijn, net krenten en zo komt het Krentenboompje aan zijn naam.

En die krenten, daar lusten de vogels wel pap van! Ze eten ze tot ze lekker vol zijn en gaan dan eventjes op een tak zitten verteren. En dan moeten ze ‘wat kwijt’. Met een zaadje er in. Gebeurt dat op een lekker zandgrondje, zoals in de duinen en in Drente, dan groeit daar binnen de kortste keren een nieuw krentenboompje. Binnen korte tijd stonden er overal in Drente van die Krentenboompjes en daarom noemden we hem het Drents Krentenboompje.

In de ‘goede, oude tijd’, stonden er dus regelmatig krentenboompjes in Drente en iedereen vond ze mooi. Iedereen? Nee, niet iedereen. Want een aantal biologen ergerde zich groen en geel aan deze struik. ‘Die hoort hier niet!’ Donderden ze. ‘Die breidt zich veel te veel uit. Die moeten we hier niet hebben! Weg ermee!” En ze gebruikten verder lelijke woorden. ‘Invasieve exoot’. ‘Biodiversiteit-verarmer!’ of de officiele naam ‘Invasive Alien Species (IAS)’.

Sta je in je tuin van je bloeiende krentenboompje te genieten, dan hoor je opeens “ Er zijn hier aliens!” “Waar?” “In de tuin!”” Waar dan? Ik zie ze niet. Zijn ze onzichtbaar?”” Nee! Het is die struik daar!” Aliens? Wie verzint die naam? Amerikanen.

Als kweker wil je geen ‘invasieve exoot’ verkopen. Niet alleen omdat je niet al die natuurbeschermers en boze hoveniers voor je bureau wil hebben staan. Nee, ook omdat je geen soorten wil verkopen die de omringende natuur verruïneren. Maar wat dan?

Nu is er een soort die er sprekend op lijkt en ook eetbare bessen heeft en niet uit de tuinen ontsnapt om de hele Drentse heidevelden te gaan overgroeien. Die bessen hebben een nog mooiere kleur ook, namelijk helder rood. Ze lijken alleen niet op krenten. Die soort heet de Amelanchier laevis. Dus die brengen de kwekers nu op de markt als: Drents krentenboompje. En het vroegere Drents krentenboompje, de Amelanchier lamarckii, noem je nu Amerikaans krentenboompje, want anders wordt het wel erg ingewikkeld. Kraait geen haan naar, toch?

Er is alleen één klein dingetje. De Amelanchier lamarckii heeft een prachtige oranjegele herfstkleur. En de Amelanchier laevis heeft die niet.

Nou heb je als tuinier een dilemma. Kies je voor de herfstkleur of kies je voor de natuur? Want die krenten kunnen nog zo goed zijn voor de vogels, als alle Drentse natuurgebieden vol staan met ontsnapte Krentenboompjes, dan is hij niet zo goed voor de natuur in het algemeen. En de jeneverbes moet toch ook een plekkie hebben, nietwaar? Daar moet je in het Drentse of op andere zanderige gebieden toch even rekening mee houden.

In de tuinen op de venige klei van het westen kan de Amelanchier lamarckii niet zoveel kwaad en daar kun je dan ook rustig het Amerikaanse Krentenboompje in de tuin zetten en dus ook van de herfstkleur genieten. Behalve dan weer als je in de buurt van de duinen woont…..