Het wil nog maar niet zomeren. Na ons even blij te hebben gemaakt met een paar dagen lekkere temperaturen, is het nu weer business as usual: regen en wat het KNMI omschrijft met ‘temperaturen beneden normaal’. Hm.

Maar ik kon het binnen toch niet uithouden en dus toog ik onlangs naar de Bridgewater Gardens, een van de grote voorbeeldtuinen van de RHS, die een paar jaar geleden is aangelegd in Manchester en waar ik gratis in kan. De tuin zelf viel een beetje tegen, er was nog niet zoveel in bloei als ik hoopte, maar de plantenwinkel maakte veel goed. En zo kwam ik thuis met twee aardbeienplanten voor de zogeheten Hanging Baskets. Wat me meteen deed denken aan twee Koffievragen:

De eerste was: ‘Hoe voorkom je slakkenvraat? Op een natuurlijke manier?’

De tweede was wat specifieker: ‘Dag, ik ben geen super tuinier, vaak rommel ik maar wat aan, maar altijd wel met plezier. doch dat plezier wordt vaak vergald door een overdaad aan slakken. Dat m’n hosta’s eraan gaan is jammer maar m’n complete aardbeien opbrengst vind ik erger. nu wil ik aardbeien gaan kweken op hoogte, maar veel info vind ik niet op internet. misschien kunt u eens een oproep doen onder uw lezers wie hier wat ervaring wil delen’

Dat aardbeien op hoogte kweken, daar zal ik het volgende week over hebben, maar ervaringen delen is natuurlijk altijd welkom. Dus, heeft iemand ervaring, zou je het dan willen delen? Graag! Liefst in het commentaar onder het blog.

Terug naar de slakken. Die kunnen iemands tuinleven behoorlijk zuur maken. Opgevreten Hosta’s zijn inderdaad, zoals de briefschrijver al aangaf, tot daar aan toe, maar Aardbeien en Afrikaantjes zijn binnen enkele dagen weg. Ikzelf heb tegenwoordig iets minder last van slakken, met merels en lijsters die mijn tuin afstropen naar eten voor hun jongen en een kikker die ook van harte meedoet. Jonge slakken schijnen een lekkernij voor jonge merels te zijn. Helemaal weg krijg je slakken niet, trouwens, tenzij je ze actief doodt met gif. Maar slakkenschade beperken, dan kan tegenwoordig best. Zelfs zonder Slakkenkroeg.

Een koperen band in de tuin om je aardbeien lijkt heel goed te werken. Als je hem goed hebt aangebracht en de band niet al te laag is, dan hebben proeven laten zien dat de slakken er niet overheen kruipen. Maar er mag geen gáátje te vinden zijn, want slakken hebben geen skelet en kunnen door de kleinste kiertjes. En dan zijn je aardbeien alsnog weg.

Een andere mogelijkheid tegenwoordig is aaltjes. Dat zijn microscopisch kleine wormpjes die parasiteren op andere wezens. In Nederland hebben ze tot nu toe 1200 soorten ontdekt, maar ze zijn nog niet lang bezig met serieus zoeken, dus wie weet wat er nog zit. Sommige aaltjes wil je niet in je tuin hebben, want die tasten je planten aan, zoals het wortelknobbelaaltje, maar er is dus ook een soort die slakken opeet. Die kun je bestellen op internet. Meestal moet je die in water oplossen en dan gieteren, maar niet altijd; lees de gebruiksaanwijzing op de verpakking. Als je aaltjes bestelt, laat ze dan niet een week in het pakje zitten. Daar kunnen ze niet tegen. Dus niet bestellen vlak voordat je op vakante gaat of zo.

Wat ook heel goed werkt, is een pauw nemen als huisdier en die laten rondlopen. Ik was laatst in een wijngaard waar de wijnstokken het jaar ervoor overwoekerd waren door slakken; dit jaar hadden er al veel planten bladeren en veel, echt véél minder slakken. Je kon precies zien waar de pauw al slakken had opgevreten. Dit waren dan huisjesslakken, maar naaktslakken eten ze ook.

Er zitten alleen twee nadelen aan een pauw. Ten eerste maken ze nogal wat herrie. En dat doen ze het liefst ‘s nachts. Niet alle buren zijn daar blij mee. Ten tweede eten pauwen ook vruchten. En wat vinden ze het lekkerst? Nou, die vruchten die volop in de tuin groeien. Groeien je druiven en je aardbeien eindelijk slakkenarm op dank zij je pauw, worden ze even later door dezelfde pauw opgevreten. Misschien toch niet zo’n goed idee…….