Lekker makkelijk met de machine, of toch maar met de hand?

Hand of machine

Zo. Januari is nu echt goed begonnen en ik ben weer terug bij de Koffievragen. Dit is de tweede.

“Toevallig zag ik vandaag een lichtgewicht heggeschaar. Tot nu toe knip ik de coniferenhaag met de buren met de gewone heggeschaar. Ik word wat ouder, het wordt wat lastiger ;-). Maar de vraag die bij mij opkwam is: wat is eigenlijk beter voor je coniferenhaag, electrisch of handsnoeien?”

Een hele leuke vraag, vind je niet? Maar niet zo makkelijk om hem te beantwoorden. Want er zitten zoveel kanten aan. Dat kan ik misschien het beste duidelijk maken aan de hand van mijn ervaringen.

Mijn vader, waarvan ik het vak voor een groot deel heb geleerd, was heel duidelijk: voor hem was er maar 1 ding: handgereedschap. Dus hij had géén motorkettingzaag, géén elektrische grasmaaier en géén gemotoriseerde heggenschaar. En dat terwijl hij een volkstuin op een hoek had, wat betekende dat hij elke 5 á 6 weken 20 meter ligusterhaag moest knippen. Ook toen hij 70 werd.

Ten eerste vond hij de haag na met de hand knippen er mooier uitzien. Ten tweede had hij een hekel aan de herrie die al die gemotoriseerde gereedschappen maken. Die herrie is minder geworden nu er elektrische gereedschappen zijn, maar die is er nog wel. Daarom moeten beroepshoveniers ook gehoorbescherming op als ze met die apparaten werken. Dat doen ze niet altijd, want het is vervelend, maar toch.

Als kind moest ik uiteindelijk ook helpen met de haag knippen, uiteraard met de gewone heggenschaar. Dat vond ik niet meevallen, ook al was de haag maar 1 meter hoog. Ik vond het knap lastig om recht te knippen en kreeg al vrij snel moeie armen, want het is zwaar werk. Je moet de hele tijd die heggenschaar omhoog houden. Op precies de goeie hoogte.

Na een tijdje – mijn vader gaf niet zomaar op – werd de eerst ‘golvende’ haag rechter en kon ik langer doorknippen zonder moe te worden. Maar stiekem dacht ik: Een ligusterhaag nemen later? Nou….ik weet niet of ik daar wel zo’n zin in heb. Daarom snapte ik de aantrekkingskracht niet die coniferenhagen in de 80-er jaren hadden. Ja, die hoefde je niet zo vaak te knippen als ligusterhagen, maar ze waren wel 1 meter 80 hoog!

Nu heb ik zelf zo’n haag. Een coniferenhaag van 1 meter 80 hoog en een metertje of 5 lang. Dus ik kocht een heggenschaar. Eentje met telescoophandvatten, want dat leek me makkelijk. Jammer genoeg waren dat handvatten die je moest los- en vastdraaien om ze te verstellen. Ik kwam er al heel snel achter dat dit spontaan tijdens het knippen gebeurde, dat losdraaien. Niet zo’n goede keus, dus, want het maakte het knippen nog zwaarder.

Omdat Growing Green fingers er ook voor mensen is die elektrisch willen knippen, kocht ik op een gegeven moment een elektrische heggenschaar. Op accu’s, want binnen het vak maakt menige professional zich vrolijk over de concullega die toen hij even niet oplette niet alleen takjes van de heg doorknipte, maar ook het snoer van zijn heggenschaar.

Nou, dát was een beleving. Dat ging véél sneller dan met de handheggenschaar. Het was wel even wennen, want mijn schaar heeft een lang blad. Let ik op tijdens het knippen, dan vind ik het met de elektrische heggenschaar makkelijker om recht te knippen dan met de handheggenschaar. Maar als ik NIET oplet, dan knip ik ook in één keer heel makkelijk goed scheef.

Ik vind hem vooral fijn voor het knippen van de bovenkant van de heg. Ik moet daarvoor op een ladder staan – wat ik zelf vervelend vind- en met de elektrische heggenschaar kan ik heel ver reiken zonder scheef te hangen, wat een van de belangrijkste redenen is voor vallen van een ladder.

Dat het knippen met een elektrische heggenschaar zoveel sneller gaat, was ook handig afgelopen zomer en herfst. Toen het eindelijk eens een dagje droog was, kon ik snel-snel mijn heg en mijn vormstruiken knippen.

Dat zijn de voordelen. Er zijn ook nadelen.

Ikzelf vind het resultaat van het knippen met de elektrische heggenschaar te strak. Je zou zeggen dat het niet uit moet maken, want je probeert in allebei de gevallen een gladde wand te maken, maar op een of andere manier is er toch verschil. Als ik met de gewone heggenschaar knip, is het resultaat losser, natuurlijker.

Een ander ding dat me niet zint, is dat ik altijd wel wat rafelige wonden krijg als ik met de elektrische heggenschaar knip. Dat komt weer doordat dat ding niet gemaakt is voor het afknippen van bijna verticale takjes, maar wel doorragt, want hij staat nu eenmaal aan. Met de gewone heggenschaar gebeurt dat niet, want die ‘ragt’ niet. Die knipt. Als die scherp is, tenminste.

Daarmee kom ik op nadeel nummer 3. Scherp gereedschap is het halve werk, maar het scherp houden van de gewone heggenschaar is een stuk makkelijker dan het scherp houden van de elektrische heggenschaar. Die heeft namelijk niet 2 lange messen, maar twee bladen met een heleboel korte mesjes die over elkaar heen schuiven. Vroeg of laat worden alle messen bot, dus ook die van de elektrische heggenschaar.

En dat weer scherp krijgen…trek daar maar een middagje voor uit. Of twee. Je kunt natuurlijk altijd nieuwe bladen kopen, maar heden ten dage veranderen apparaten om de haverklap van types. Elke vijf jaar een nieuw apparaat kopen lijkt me verspilling en dan hebben we het nog niet eens over de kosten.

En nu iets lastigs. Want tuinieren is vermoeiend, maar houdt ook je conditie op peil. Tegenwoordig wordt ons ouderen geadviseerd om de spiermassa op peil te houden met wat krachttraining. Tuinieren word door deze lieden gezien als ‘te licht werk’. Nou, degene die dat heeft opgeschreven heeft nog nooit van zijn leven serieus getuinierd. Je voelt al waar dit heengaat: De handheggenschaar is een prima gereedschap om de spiermassa van je armen op peil te houden.

Het gaat wel langzamer naarmate we ouder worden, dat tuinieren, dat wel. Maar toen mijn vader een zware epileptische aanval kreeg toen hij 72 jaar was, merkten de broeders op dat er niks mankeerde aan zijn spieren en zijn hart. En dat kwam dan weer door dat tuinieren met handgereedschap.

Ik kan niet in andermans lichaam kijken en wil niet bepalen wat te zwaar is en wat niet. Maak zelf de beslissing.

O ja. Tegenwoordig gebruik ik een combinatie. Soms met de hand, soms met de machine. Bevalt uitstekend.

Conifeer snoeien
Facebook
Pinterest

3 Reacties op “Lekker makkelijk met de machine, of toch maar met de hand?

  1. Leuk verhaal. Ook ik ben al lang aan het denken wat voor heg we aan de voorkant van ons huis willen plaatsen. Het snoeien laat ik over aan de tuinman maar die wordt ook een dagje ouder.
    Ik ben het met je eens dat met de hand snoeien een natuurlijker resultaat geeft. Maar ik laat het snoeien van de coniferen en taxussen toch maar aan de elektrische snoeischaar over.

    1. Hallo Ellen. Ja, het is een dilemma, he? Vandaar dat ik voor de combinatie ga. Soms droom ik wel eens van een handsnoeischaar met een lang blad, hoewel ik nu al kan bedenken dat dat niet heel handig zal zijn.

  2. Antwoord van de vragenstelster:

    “Dag Els, ben ik nog even. Want nu wel gelezen. Ik vind het een heel helder verhaal. En besluit hierbij zo lang als kan door te blijven gaan met de heggeschaar. Want dat verschil van ‘natuurlijker’ zie ik ook bij jou terug op de foto. En dat vind ik gewoon veel mooier. Plus die spiertjes trainen (ben bijna 64) daar ben ik voorstander van, om dat via gewone dingen te blijven doen. Dus ook door werken in de tuin. Dan maar in kleinere etappes. En sinds vorig jaar zonodig met een veel veiliger trap.”

    Ja, die spieren train je wel als je handmatig snoeit. Daarvoor hoef je niet naar de sportschool. Mijn vader spitte onze tuin van 40 m2 op 1 dag door met een spitvork. Toen was hij bijna 72jaar. Hij was wel bekaf ‘s avonds, maar hij deed het toch maar.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *