Wat een titel hè? Wat vind ik nou het leukst om zelf te doen in de tuin? Lang! Maar toch gaat het hier over een belangrijk punt. Zeker als het gaat over tuin inrichten. Even een voorbeeld.

Mijn vader had een volkstuin. En mijn vader was opgeleid tot vakbekwaam hovenier. Die volkstuin was een moderne volkstuin van ca. 100 m2. En wat moest er dus in van mijn vader? Gras en een border. Want dan kreeg je pas een mooie tuin.

Maar gras moest je maaien. Nou vond mijn vader àlle werkzaamheden in de tuin wel leuk. Hij hield zelfs van onkruid wieden. Nee, dat lieg ik. Hij hield van een onkruidvrije border en die kreeg hij alleen door regelmatig onkruid te trekken en te wieden. Dat had hij er voor over. Dat hoorde er gewoon bij. En hij kreeg ons niet zo gek dat wij midden in die grote border gingen staan om onkruid voor hem te trekken. Dan kregen we schoenen die onder de aarde zaten en dus ruzie met onze moeder, als we met schoenen vol met aarde het huisje binnenkwamen.

Maar waar hij ons wèl voor kon krijgen, dat was voor het grasmaaien. Dat vonden we wel stoer staan, met zo’n maaimachine. Het kostte wel tijd, want hij wilde een biljartlaken en dus moest elke week worden gemaaid. In twee verschillende richtingen, dus in feite twee keer. Maar als we gras maaiden, dan hoefden we niet af te drogen, dat deed pa dan. Vervelend was wel dat we na het maaien het gras moesten bijeenharken. Wij vroegen of we niet zo’n handige zak achter de maaimachine konden hebben, net als de buurman had, maar dat vond hij niet handig en dus kwam die er niet.

Als je ouder wordt, gaat het coole van het grasmaaien af. Toen ik mijn eerste tuin(tje) kreeg en mijn vader vroeg waar het gras moest komen, zei ik dan ook: ‘Nergens’. Want ik had me tegen die tijd heilig voorgenomen: ‘wat er ook gebeurt, ik neem géén gras’. Want dan moet ik elke week gras maaien en daar had ik geen zin in. En dan ook nog kantjes knippen met zo’n rottige lange schaar. Want wat gazon betreft werden we goed geïnstrueerd.

En dat is dus iets wat je echt in overweging moet nemen als je je tuin inricht of herinricht. Als je een bloedhekel hebt aan elke week achter die maaimachine lopen, moet je géén tuin nemen met een gazonnetje – of een tuinman in dienst nemen. Om het gras te maaien. Dat kan, die bestaan.

Maar…..

In Manchester kreeg ik een tuin met gras. Redelijk veel gras. En een tuinman, juist om het gras te maaien. En die kwam niet elke week. Eerder 1x per twee weken. Ik had dan ook geen biljartlaken, het was meer wat hobbelig, dat gazon. Met veel mos, want er was veel schaduw.

Op een gegeven moment vertrok de tuinman vanwege wespennesten. En toen? Ik heb het uiteraard eerst een tijdje aangekeken (misschien hoopte ik onbewust wel dat het gras vanzelf kort zou blijven, je weet het niet), maar op een gegeven moment toch maar een maaimachientje gekocht. En nou maai ik regelmatig het gras. Niet iedere week, dat lukt me niet altijd. Maar wel minstens iedere twee weken. En ik vind het nog leuk ook.

Het is ook een stuk makkelijker geworden. Ik heb nog steeds een handmaaimachientje, maar nu wel met een bak, dus ik hoef nauwelijks meer gras te harken. Ik kieper die bak regelmatig leeg in de biobak, een rolcontainer die ik naast het gazonnetje kan zetten. Ik hoef dus niet meer, zoals vroeger, te bukken om het gras met mijn handen bijeen te pakken om het in de kruiwagen te doen, tot die vol was. En dan ook nog die kruiwagen naar de algemene composthoop te brengen. Dat moest minstens twee keer en in juni soms 3 keer. Die kruiwagen moest NETJES ÓP de composthoop worden geleegd, anders kreeg ik ruzie met de verfraaiingscommissie. Straf: een zaterdagochtend helpen om de composthoop weer netjes te krijgen. Daar heb ik nu geen last meer van.

Nou vind ik grasmaaien weer leuk. Je kan ook goed zien dat je het gedaan hebt, bij gras maaien, je hebt altijd eer van je werk. Maar dat geldt voor veel tuinklussen.

Ga ik nou al mijn toekomstige tuinen uitrusten met gras? Dat hangt ervan af. Postzegeltuinen met gras uitrusten betekent ook een postzegelgrasveld. Waar je je kont niet op kan keren en dus ook de maaimachine niet. Dat is toch minder makkelijk werken. Meer gewurm. In zo’n geval richt ik de tuin toch ècht niet in met gras, hoe jammer ik dat nu nog mag vinden. Maar als de tuin groot genoeg is en ik ben niet te oud, dan komt er een gazonnetje. Ik ben bekeerd.