Te heet

Tjonge, jonge, wat is het het weer heet. Als ik dit schrijf, heeft Manchester de tweede hittegolf van dit jaar (of is het de derde? Je zou de tel kwijtraken). En ik hang loom in een stoel en voel voornamelijk een enorme lust om te slapen.

Waar ik geen puf in heb, is om in de tuin te werken. Te heet. En dan heb ik nog een schaduwtuin, dus eigenlijk zou het wel kunnen, in de tuin werken. Ik dacht eerst dat het aan mij lag: maar nee.

Vreemde tijden

Op een gegeven moment hoorde ik iemand morrelen aan de poort van de buren. Omdat er veel mensen op vakantie zijn, ben ik extra alert: moet ik me zorgen maken? Ik meende ook geluid van wieltjes te horen: een karretje? Even later hoorde ik de grasmaaier aanslaan. Het was de tuinman. Die komt normaal nooit ’s avonds, altijd overdag. Maar met 28 graden in de schaduw worden de regels anders. Zolang het licht is, kun je de werkzaamheden ook ’s avonds doen, in plaats van in de middag bevangen raken van de hitte en daarna 6 uur op de eerste hulp moeten zitten omdat daar meer oververhitte lieden zitten. Iedereen snapt dat.

Eigenlijk moet ik wel…

Ik hang niet heel ontspannen in die stoel loom te wezen. Want eigenlijk moet de Japanse esdoorn gesnoeid en de Magnolia soulangiana is ook aan de beurt, om maar niet te spreken van gras maaien. Vooralsnog is de loomheid sterker dan de drang om te tuinieren.

Alleen, als de hittegolf over is, komt meestal ook de regen weer terug en komt er niet veel meer van snoeien. Of van gras maaien. Ik kan beter morgen vroeg opstaan, denk ik. ’s Nachts koelt het nog wel af en in de morgen is tot een uur of 12 best uit te houden. Dan kan ik ’s middags lekker loom in die stoel hangen, maar nu zonder schuldgevoel.

Door al die hittegolven gaat er een flink stuk van mijn beschikbare tuinonderhoudstijd verloren. Da’s toch jammer. Maar het is niet anders. Ik kan er gewoon niet zo goed tegen, tegen hitte. Boven de 26 graden vertraagt mijn breinactiviteit behoorlijk en boven de 27 graden moet ik echt gaan oppassen voor oververhitting.

Te koud

In de winter is het niet te heet en hoef ik niet bang te zijn voor oververhitting. Maar wel voor onderkoeling. Niet bij die malle winters waarbij het in december ruim 10 graden is. Nee,als de temperatuur beneden de 7 graden komt met een dun windje, dan heb ik óók problemen. Dan hang ik niet lui in een stoel, maar zit ik dicht bij de kachel met een extra trui aan.

Op koude dagen dat het niet regent kriebelt het wel. Dan ga ik toch op zoek naar mijn snoeischaar en ga ik toch naar buiten, voorzien van jassen, dassen en sjaals, handschoenen en dikke sokken.

Als ik dan een half uur buiten ben en mijn vingers stijf worden van de kou en mijn tenen beginnen te zeuren dat ze het onder deze omstandigheden echt niet leuk vinden om buiten te zijn, dan wordt werken in de tuin ook een bezoeking. Dan kan ik nog steeds in de tuin werken, maar ongeveer een uurtje en dan moet ik snel naar binnen om een uur op te warmen.

Te donker

In de winter heb je ook nog te maken met korte dagen; dat wordt laat beginnen en vroeg eindigen omdat je anders geen moer kan zien. Die truc van ’s avonds de tuin doen gaat in de winter niet werken, alhoewel een vriend van mij het wel eens met een bouwlamp heeft geprobeerd, dat ging best volgens hem.

Snoeiwerk.

Dat is jammer, want in de winter (december t/m februari) kun je best veel snoeiwerk doen. Denk aan de druif en de blauwe regen, maar ook de vijg en de knotwilg en de leilinde. Ook voor appel en peer is februari een prima tijd om te snoeien. En er zijn nog meer planten voor wie februari een goede tijd is om te snoeien. Dat scheelt weer werk in april, want dan moeten de lavendel en de vaste planten gesnoeid en moet er gezaaid en gemaaid worden…Nee, je kunt het snoeiwerk beter een beetje spreiden en flink wat in februari doen.

Behalve als het vriest natuurlijk. Dan is het zelfs voor de planten te koud en dan kun je maar beter binnen blijven. Of gaan schaatsen.

Hmm, schaatsen…vriezen… ijsjes…ik heb vast nog ijsjes in de vriezer…

En na zo’n ijsje kan ik misschien toch de Japanse esdoorn even onderhanden nemen…