In de ‘goede oude tijd’ waren er twee soorten tuiniers. Je had die met de groentetuin en die met de bloementuin. Die met de bloementuin hadden doorgaans (toen dat mocht) een huisje (van maximaal 24 m2!) op de tuin, waarin de hele familie in de zomer logeerde. De groentetuiniers hadden doorgaans een klein hokje om in te schuilen en warm te worden, met een klein gootsteentje en een WC maar zonder bed. ’s Avonds stapten ze op de fiets en gingen naar huis, ondertussen mopperend dat het tuinieren niet meer wat het was en dat die ‘recreanten’ het volkstuinprincipe om zeep hielpen. Gek genoeg was het of het een, of het ander.
Bij ons op de volkstuin was het niet anders. Mijn vader had een bloementuin. Mijn moeder wilde graag groenten kweken. Nou, als ze héél veel geluk had kon er een klein hoekje af voor een kroppie sla, wat kruiden of een paar peulen.
Er was één uitzondering op dit geheel en dat was fruit. Met name appel- en perenbomen. Op de een of andere manier ‘telde dat niet mee’ en hadden veel bloementuinders een appeltje staan. En daar waren ze nog trots op ook. Dat was misschien omdat fruitbomen prachtig in bloei staan in het voorjaar. Ik kan niets anders verzinnen.
Voor sommige mensen blijft dit onderscheid, maar de nieuwe generatie tuiniers is wat minder strak in de leer. Graag een bloementuin, maar ook graag de mogelijkheid om een beetje groenten of fruit te hobbyen. En wat is er nou leuker dan je eigen tomaten en paprika’s te kweken?
Het is ook niet zo moeilijk. Als kind heb ik het zelf wel gedaan en het is heel goed te doen. Je hebt nodig: een plekkie uit de wind en in de zon en voldoende water. En als ik zeg uit de wind en in de zon, bedoel ik niet een paar uurtjes zon hè. Nee, het moet een plekkie zijn dat goed warm wordt. Het liefst dus tegen een muurtje of een schutting op het zuiden. Het muurtje wordt warm door de zon en zorgt er voor dat de tomaten voldoende warmte krijgen. En dan kun je in augustus je eigen tomaten oogsten, nèt op de tijd dat ze goedkoop zijn in de winkels. Maar daar gaat het meestal niet om. Het gaat ook om de lol.
Als je wil starten met het kweken van je eigen tomaten en paprika’s, dan is het nu, eind april, de beste tijd om te zaaien of kleine plantjes te planten. Alleen is er natuurlijk toch nog dat derde puntje: voldoende water. Heb je kinderen, dan kun je die de ‘zorg’ over de plantjes opdragen, inclusief het sjouwen met de gieter. De meeste kinderen zijn zeer trouwe verzorgers (totdat ze die rottige smartphones krijgen, breek me de bek niet open) en dat scheelt weer gesjouw. Want zeker tomaten hebben behalve zon nogal wat water nodig. Bij paprika’s is dat wat minder, daar moet je soms oppassen voor teveel water – en de daarbij horende schimmelpluis aan de voet van het plantje, niet lang voordat het in elkaar zakt. Rustig aan dus met water en paprika’s. Maak er geen zwembad van.
Nou moet je eigenlijk, om mooie, grote tomaten te krijgen, die planten ‘dieven’. Dat is het weghalen van extra scheuten die groeien in de holtes van de bladeren en twijgjes (de blad- en takoksels geheten). Kijk, daar ben ik nou te lui voor. Ik vind kleine tomaatjes ook goed. Als ze maar genoeg zon en water krijgen worden ze best lekker. Scheelt weer een dievenklus (oh, dáár komt dat woord vandaan!).
