‘Hij heeft het in de tuin!” “Nee! Echt?” “Ja! Ik heb het zelf gezien!”
Zomaar een gefluisterd onderonsje op een volkstuincomplex. Meestal daarop gevolgd door: “O nee! Wat nu?”
Wat zou ‘hij’ in de tuin hebben? Een papegaai die kan spreken? Een jacuzzi? Een tijgerende tijger aan een niet al te dik koord? Of, aan het gefluister te horen, nog iets ergers?
Het meest gevreesde onkruid van Nederland.
Zevenblad. Dát heeft hij in de tuin. Zevenblad. Het meest gevreesde onkruid van Nederland. “Als je dat eenmaal in je tuin hebt, dan raak je het niet meer kwijt”, zei mijn vader vroeger al. Met ‘in je tuin hebben’ bedoelde hij niet dat je één plantje had, maar een stuk of vijf, zes, of misschien zeven. Het is namelijk een van de gevreesde ‘wortelonkruiden’. Boven de grond zie je een paar onschuldige, kleine plantjes. Ónder de grond zit een geniepig stel wortels, dat zich –ongezien- elk jaar uitbreidt. Met elk jaar meer wortels, die onder en over elkaar en andere plantenwortels groeien en verschrikkelijk lastig weg te krijgen zijn.
Tenminste, dat heb ik van horen zeggen. Want van Zevenblad heb ik geen last.
Er staat geen bláádje Zevenblad in mijn tuin. En dat terwijl het best wel in de omgeving groeit. Je zou eigenlijk verwachten dat het allang mijn tuin gekoloniseerd heeft. Nou, niet dus.
Hoe kan dat nou? Hoe kan ik nou niet in angst en vrees leven voor Zevenblad, terwijl minstens de helft van de tuiniers tenminste áárzelt voordat ze het woord maar durven uitspreken?
Miniatuur bosgebied
Het antwoord is simpel: ik heb een ecologische tuin. En eentje waarvan de struiken af en toe best heel groot zijn. Een deel van de tuin is eigenlijk miniatuur bosgebied, waar het in de zomer behoorlijk donker is. Zevenblad is geen bosplant, dat doet het niet in het donker –donkere plekken door schaduw bedoel ik natuurlijk. Ik hoef op die donkere plekken dus niet bang te zijn voor Zevenblad. Kijk in de natuur, daar staat het in wegbermen langs heggen. Bosranden, daar houdt het van. Niet van mijn bijna de hele dag beschaduwde bosje.
En de randen van mijn bosje dan? Als dit echte natuur was, dan was ik misschien de Sjaak, maar ik woon in een woonwijk. En drie van de ‘bosranden’ van mijn bosje bestaan uit schutting met wat verwilderde struiken ervoor. Niet heel veel licht doorlatend en daarmee geen gevaar.
En de vierde kant? Daar strijden diverse bodembedekkers om de laatste millimeter onbedekte grond. Alles groeit tussen elkaar: Wilde Geraniumsoorten, Lievevrouwebedstro, Wolfsmelk, af en toe een Kerstroos of een sliert Kamperfoelie. Niet echt veel plek voor een nieuwkomer zoals Zevenblad, dus. En zo kan ik rustig achteroverleunen, in het veilige gevoel dat Zevenblad geen kans maakt.
Ecosysteem
Nu ben ik de tuin een beetje aan het ‘ontwilderen’, omdat alles wel heel erg groot aan het worden was. En ik was het ook zat dat de klimop en de bramen alles overwoekerden. Daarin schuilt toch wel een gevaar, want ik creëer daardoor kale plekken. Aan de bosrand. Een ideale plek voor een Zevenblad die een nieuw plekje zoekt. Dus is het voor mij wel verstandig om een beetje in de gaten te houden of ik nog steeds geen last van Zevenblad blijf houden.
Eigenlijk maak ik me daarover niet zo heel veel zorgen. Want bij mijn wandeling door oude, wilde bossen in mijn omgeving kom ik wel Zevenblad tegen, alleen is het nergens zo dat het hele stuk bos overwoekerd is. Op sommige plekken groeien plakkaten; verder lijkt het ecosysteem de Zevenblad aardig onder de duim te houden. Zo van: Deze plek mag je hebben, maar tot hier en niet verder.
Geen tegenstand
Nee, waar Zevenblad ècht heel vervelend voor is, dat is voor de ‘nette’ tuinier. Die geen volle bedden met in en tussen elkaar groeiende planten in zijn of haar tuin heeft staan, maar losse planten met daartussen kale grond. Losse planten die nìet met elkaar hebben uitgevochten wie welke plek mag hebben. Daar krijgt het geen tegenstand bij het groeien en daar heeft het dus de ruimte –die het onmiddellijk inpikt.
Een beetje minder fanatiek ‘kale aarde’ rond de planten heeft daarom zo zijn voordelen. Behalve dat je minder werk hebt aan onkruid wieden en de insectenwereld in je tuin gevarieerder maakt, hoef je niet meer zo héél bang te zijn voor Zevenblad. Het is niet helemáál gegarandeerd dat je het niet krijgt –als je geen schutting hebt en een halfzonnige tuin en je buren hebben het, bijvoorbeeld – maar als je die enkele plant die toch binnenglipt er nu op tijd tussenuit haalt, kun je samen met mij zeggen: Zevenblad? Heb ik geen last van.
Vind je dit blog leuk om te lezen en wil je meer weten over het onderhouden van je eigen tuin, geef je dan op voor ons gratis Webinar Snoeien.
In dit webinar ontdek je de 4 gouden snoei regels waardoor je met meer kennis je planten en struiken kun snoeien. Ze zullen rijker gaan bloeien, beter in vorm komen en jouw tuin gaat er geweldig uitzien.
>>link naar de inschrijf pagina voor ons webinar snoeien>>
Wil je nog een stapje verder gaan en wil je graag weten wannéér je wat doet in jouw eigen tuin en ook hoé je het moet doen? Dan kun je je opgeven voor onze interactieve persoonlijke tuinkalender.
>>Als je hier meer van wilt weten dan kun je dat hier lezen>>
2 Reacties op “Zevenblad? Heb ik geen last van!”
Gisteren toevallig foto van bloeiend perk zevenblad gemaakt, tegen de Muiderpoort in Amsterdam aan. Vlinders en bijen en andere insecten erop. Helaas niet heel veel, ook midden in de stad natuurlijk. Wel vlakbij Artis.
Fijn geschreven, en zeker inspirerend! Zevenblad vind ik zelf ook niet zo’n ramp. Met een bepaalde ooievaarsbek blijk je er goed vanaf te komen. Erger vind ik heermoes in de tuin. Dat komt echt overal tussendoor, van gras, bloemperken, houtsnippers, voegen in paadjes en ik heb het zelfs binnen in de uitbouw met betonnen vloer?! Een spleetje gevonden tussen de betonnen rand en de schuifpui denk ik. (uitbouw is niet super gebouwd door een vorige huurder). Zevenblad kun je tussendoor nog makkelijk platwalsen met de bosmaaier, juist doordat het zo dicht bijeen groeit. Wel een schort aan, want het spat heel erg! Maar dan ben je er weer even vanaf, voor het oog dan.
Als je nog wat weet voor heermoes, hoor ik dat graag! Ik probeer momenteel met lavapoeder en wormenmeel. Schijnt na een jaar of 2-3 vruchten af te werpen. Maar met een grote tuin is dat veel werk, en kostbaar. En waarschijnlijk geen permanente oplossing.