Als dit blog verschijnt, is net ons laatste webinar van het jaar geweest en is het aftellen naar 2023 zowat begonnen. En ook dit jaar was me het jaartje wel weer. Vooral het weer liep dit jaar de spuigaten uit.

Een warm nieuwjaar en een drielingstorm in februari.

Het begon met de warmste nieuwjaarsdag in lange tijd. 12 graden was het, je liep te puffen in je winterjas. Niet meer normaal gewoon. Slechts 8 dagen later vroor het ’s nachts -2,6 graden. Dat leek er meer op. Als de dagen lengen, gaat de winter strengen, nietwaar? In dit geval een korte tijd. Het werd al snel weer warmer. En als uitsmijter kregen we op 31 januari storm Corrie op bezoek, met de bijbehorende schade. Nou ja, een winterstorm. Vervelend, maar hoort erbij.

Niet dus. Want twee weken later was het goed raak. Hadden we net Corrie gehad op 31 januari, kwam 16 februari Dudley langs en twee dagen later Eunice. En Eunice was een heftige storm, die voor zware schade zorgde. Zelfs in Manchester hadden we daar veel last van. Eunice was nog niet weg en daar kwam Franklin het op 20 februari nog eens dunnetjes overdoen. Een drielingstorm noemen ze dat en dat hadden we in Nederland voor het laatst gehad in 1928. Hopen dat dat zo blijft. Ik had het toen helemaal gehad met die stormen, maar gelukkig bleef het daarna rustig.

In Manchester was de pret nog niet op en nog geen week later steeg het water in de Mersey tot ongekende hoogte. Er was namelijk nogal wat regen gevallen en dat moest ergens heen. En een beetje ging dit keer over de dijk heen, gelukkig in het natuurgebied er achter. Wel raakten we toen onze speciale Sequoiadendron kwijt die het icoon van onze rotstuin was. Dood.

Langzamerhand droger en warmer. Steeds droger en warmer.

In juli en augustus kregen we het andere uiterste. Was het voorjaar lekker zonnig geweest, in juli werd het geen lekker zonnetje meer, maar een Koperen Ploert. Bloedheet werd het, met erg weinig regen. Er kwamen vragen bij ons binnen als: “Hoe kan ik mijn grasveld redden? Het wordt helemaal geel! En ik mag niet sproeien!” In Manchester haalde de temperatuur voor het eerst de 35 graden – en in Nederland was het niet minder warm. Moesten we in januari nog binnen blijven vanwege de Covid, nu moesten we binnen blijven vanwege hitte.

In augustus bleef het droog en heet. In die tijd begon ik hem te knijpen: gaan de planten in mijn tuin het wel redden? Half augustus hadden de weergoden opeens medelijden en schonken ons toen 42 mm in 1 etmaal. Dat zette helaas niet voldoende zoden aan de dijk en ik ben toen wel een wat oudere Azalea kwijtgeraakt aan de droogte. Jammer, maar het had (veel) erger kunnen zijn.

De energiekosten rijzen de pan uit en het wordt koud.

In november bleken de energieprijzen enorm gestegen te zijn; we kregen zelfs subsidie van de overheid vanwege de hoge prijzen voor energie. En natuurlijk was het toen in november opeens raak: de eerste echte nachtvorst met gelijk-5 graden. Hoppa! Dat was gelukkig maar twee nachten, maar half december kregen we een week lang kou met flinke nachtvorst en soms ook overdag vorst. Gelukkig had ik in november mijn buitenkraan gelijk goed ingepakt, dat kwam in december goed van pas.

Daarna werd het weer warmer. En zo sluit het jaar af zoals het begonnen was, met 13 graden verwacht met oudejaar. Hopelijk wordt in 2023 het weer wat minder extreem.

Growing Green fingers, Covid, de Floriade en de Tuinkalender Pilot

Covid

Voor Growing Green Fingers was het ook een bewogen jaar. Het jaar waarbij Covid-19 toch onze huizen binnensloop. Gelukkig hoefde niemand naar het ziekenhuis, maar we konden toen wel merken dat we geen 20 meer waren; het herstel ging niet zo snel als gehoopt en ik met name ben er nog niet helemaal van af. Het gaat wel de goede kant op.

De Floriade

Vorig jaar had ik aangegeven dat ik naar de Floriade wilde gaan en dit jaar was het dan zover. 5 dagen na de opening meldden mijn familie en ik zich bij de ingang. Dat bezoek viel erg tegen, want de Floriade was toen duidelijk nog niet af. Van de andere kant kon ik weer een leuk blog schrijven.

In september ging ik nog een keer, nu samen met Jose: Bedrijfsuitje. De Floriade was nu wel af en we konden de late zomerbloeiers nu uitgebreid bewonderen. De Chinese en de Japanse tuin waren nog steeds prachtig. Op de Floriade kwamen we ook een interessant levend laboratorium tegen, waarin van verschillende boomsoorten getest werd hoe ze reageerden op zomerse temperaturen. De onderzoekers hadden duidelijk het weer mee, op dat soort extreme temperaturen hadden ze niet durven hopen. De strakke-lijnen-tuin is –tot mijn grote vreugde- duidelijk UIT, maar wat me een beetje zorgen baart is de nieuwe siergrassenmode. Daarbij gaat het om de pluimen. Die zijn prachtig. Maar ik ga van grassenpollen niezen en wat krijg je als je al die grassenpluimen in je tuin hebt? Precies! Ben ik even blij dat ik niet in juni voor de tweede keer kon gaan, zoals ik eigenlijk van plan was!

De Tuinkalender Pilot.

Het was ook het jaar van de Pilot van de Tuinkalender. Van de feedback die we hierover kregen hebben we veel geleerd.
Voor 2023 hebben we dan ook veel plannen. We gaan ons aanbod wat uitbreiden en wat we hebben aanpassen. We leggen meer de nadruk op de ecologie bij tuinieren en wat je daar mee kunt doen.

Wacht onze berichten af, we houden je op de hoogte!

Nu resten nog de oliebollen en de appelflappen. En misschien – we zijn in Engeland – letterlijk het jaar uitluiden.

Het allerbeste gewenst in 2023! En we zien elkaar….