Ik weet niet wat het is, maar dit jaar heb ik extreem last van wat ze de ‘winterdip’ noemen. Het zal het weer wel wezen. Grauw, grauw, grauw, grauw, grauw. En ik zit voor me uit te staren en kan niet op een idee komen voor een blog. Iets over een plant? Over de Azalea zou wel leuk zijn, maar op de een of andere manier voelt nu over de Azalea schrijven niet goed. Dat is meer iets voor mei, vind ik.  Ik bedoel, buiten is alles in winterrust, een beetje bruinig ook, en dan ga ik opeens schrijven over roze bloemenweeldes.

Nu ik dit opschrijf, ga ik weer een beetje twijfelen. Per slot van rekening kijk ik in de winter regelmatig mijn tuinfoto’s door en dan word ik heel vrolijk van zo’n rozebloemenweeldefoto. Goed idee voor volgend jaar dus, maar nu even niet. Nu is het tijd voor een waarschuwing. Of beter gezegd, een herinnering.

Want afgelopen zaterdag was het de kortste dag van het jaar. En dat is niet alleen in de mensenwereld, maar ook in de tuinwereld een Magisch Moment.

Planten weten dat, of het de kortste dag is geweest. Op de een of andere manier houden ze dat bij. Ze gebruiken dat als startsein: Yesss!  We zijn er weer! Vanaf nu kunnen we ons voorbereiden op de Lente.

En nergens merk je dat sterker dan bij je Bloeders. Je Esdoorn, Haagbeuk, Berk, Druif, Kiwi, Walnoot en nog wat ander klein grut. Zeker de eerste vijf kunnen fanatiek bloeden. En mijn buurman heeft een Kiwi die we samen zouden snoeien. Ik keek vanochtend uit het raam en zag dat dat nog steeds niet was gebeurd. Daar zal ik wel achter heen moeten, want anders moet ik een half jaar wachten. Met de slierten Kiwi die bij mij over de schutting groeien. Dat wordt in het voorjaar alleen maar erger, want een Kiwi groeit als
een tierelier. Hm.

Geen verwijt aan mijn buurman hoor. We hadden afgesproken om het samen aan te pakken, dus het is net zo goed mijn verantwoordelijkheid als die van hem. Eigenlijk zou het nog wel een weekje uitgesteld kunnen worden, ware het niet dat de temperatuur zo hoog is – voor de tijd van het jaar dan.
Als de temperatuur lager is dan 10 graden, dan stellen planten de voorbereiding op de lente nog een tijdje uit. Maar als de temperatuur hoger is, dan worden ze wakker. Dat is voor planten het sein dat de lente eraan komt. ‘Handen uit de mouwen!’ denken ze dan. ‘Pompen met die wortels! De sapstroom moet op druk!’ En daar ga je dan met je snoeiwerk. Te laat! Over een half jaar beter!

Snoei je wel, dan krijg je druppelende planten.

Dus: heb je je wintersnoei van deze beruchte bloeders nog niet gedaan: Kijk of het droog is, pak je snoeischaar en ga aan de gang. Doe een proefknip, wacht een half uurtje. Zie je dan nog geen druppels: snoei als de bliksem de rest van je struik. Wel uitkijken voor de
lampjes als je die erin hebt zitten.

Het is natuurlijk wel vroeg donker, maar dat hoeft niet per sé een bezwaar te zijn. José en haar eega hebben hun druif nog wel eens in het donker gesnoeid. Bouwlamp er op en gaan met die banaan. Je moet er maar op komen. Het is niet volgens de etiquette, maar daar doet de natuur toch al niet aan. En de buren? Misschien moet je dit niet midden in de nacht doen, luid zingend met een fikse slok op. Maar voor de rest: Dan hebben die weer een mooi verhaal om aan vrienden en familie te vertellen.

Voor degenen die nu denken: O ja, het is goed dat je me eraan herinnert: You’re welcome. Met deze drukke dagen wil het er nog wel eens bij inschieten, nietwaar.

En: Iedereen een heel goed 2025 gewenst. Met of zonder gesnoeide planten. Maak er iets moois van.