Julie weten het: bijna alle blogs die jullie lezen zijn van Els. Maar José wilde ook een keer proberen om een blog te schrijven. Het is iets leuks geworden. Lees zelf maar.
Ik loop meerdere keren per dag een rondje, want ik heb een hond en die moet uit.
Op 1 van die rondjes kom ik lang een tuin die ik stiekem bewonder.
Er staan een aantal planten in die ik ook in mijn tuin heb, maar daar staan ze er prachtig bij, fier en rechtop, mooi van vorm. Breed van boven en smaller aan de onderkant.
In een van die struiken die breed van boven en smaller aan de onderkant was herkende ik een Spierstruik. Mijn eigen Spierstruik is na de vele regenbuien een soort van uitgelopen treurstruik geworden. Hij is ook wat te breed naar mijn zin, want vooral aan de onderkant zie je allemaal nieuwe spruiten ontstaan. Geen ruimte voor planten rondom deze struik dus.
“Hoe krijg ik dat nou voor elkaar, dat mijn plant zo’n vorm krijgt”, vroeg ik Els laatst.
“A”, zei Els, want ze herkende blijkbaar mijn omschrijving.
“Dat heet opkronen”.
Dat wilde ik dus, maar dat had ik nog nooit gedaan. O, o, o, wat eng. En ik wist niet of ik het wel goed begrepen had. Dus toch maar even gevraagd.
“Opkronen”, zei Els, “is het weghalen van de onderste takken van een struik of boom. Struiken of bomen zijn opportunistische grappenmakers: Ze willen alle licht die er te krijgen is. Als er genoeg licht is aan de zijkant, dan zorgen ze ervoor dat ze daar takken hebben”.
“Maar in het bos hebben bomen toch ook geen takken aan de zijkant?” Vroeg ik.
“Dat zouden ze wel willen, maar daarvoor hebben ze te weinig licht. Alleen aan de zijkant van het bos, of op open plekken kan dat. Let maar eens op.”
“Maar ik wil graag onderin kale stammetjes met pas bovenin bladeren. Dat vind ik zo mooi staan. Dus dan moet ik snoeien?”
“Ja”, zei Els. “Je haalt gewoon de onderste takken weg bij die struik, net zoals je het geleerd hebt bij de snoeicursus”.
“Dat vind ik wel een beetje eng”, zei ik. “En hoe hoog moet dat dan? En wat nou als ik het fout doe?”
“Begin nou maar gewoon”, zei Els. “Je begint van onderaf met takken weghalen en stopt als je denkt: Dit lijkt me wel wat. Maar als je niet begint dan wordt die struik nooit gesnoeid.”

Ik bleef het eng vinden, maar ben toch begonnen. Eerst maar eens wat takken onderin weggehaald. Goh, dat ziet er een stuk beter uit. Maar het is nog niet wat ik wilde. Dus nog maar wat meer takken weggehaald. Wauw. Alleen was er nog een klein dingetje waar ik niet tevreden over was. Toch maar even aan Els vragen.
“Wat moet ik met die scheuten die uit de grond komen?” vroeg ik aan Els.
“Wegknippen” was het korte antwoord.
“Helemaal tot aan de grond?” “Yep!” zei Els, “Helemaal tot aan de grond”.
“En dan komen ze niet meer terug?”, vroeg ik.
“Nou…nee”, zei Els. “Die moet je elk jaar wegknippen. Die scheuten groeien op de wortels, dat komt ieder jaar wel terug. Maar elk jaar een beetje minder.”
Dat heb ik maar gedaan en toen was ik echt klaar.
Wat een heerlijk resultaat en weer wat nieuws geleerd in mijn tuin.
Nu moeten er meer struiken aan geloven. ‘Opkronen’, wat klinkt dat koninklijk!
Zou jij ook je struiken willen snoeien maar zit je er tegenaan te hikken omdat je niet goed weet hoe?
Volg dan op 20 februari ons gratis webinar snoeien. Daarin leer je de belangrijkste principes van het snoeien. In de loop van volgende week kun je je daarvoor opgeven.
Ik zou het leuk vinden als dit blog je heeft geïnspireerd. Zou je dat met mij willen delen?
Geniet je van mijn tuinverhalen en wil je ze iedere week gratis in je mailbox ontvangen?
Druk dan op de knop hieronder, zo simpel is het.
1 Reactie op “opkronen”
Heerlijk die leerzame blogs te lezen. Ga zeker beginnen met het opkronen van een paar struiken.