Het begon allemaal met het voedselbos. Je weet wel, dat initiatief dat ze een aantal jaren geleden begonnen om onze omgeving wat meer eetbaar te maken. Niet alleen kijknatuur, maar ook snacknatuur. Je maakt een wandelingetje en pikt ondertussen wat bessen of hazelnoten mee uit het bosje onderweg. Geen netten in de bomen tegen de vogels, geen hekken tegen beesten: als vogels en beesten mee-eten van het voedselbos is dat alleen maar mooi.
Een prachtig initiatief. Dus wat gebeurt er: Het idee slaat hardstikke aan. Binnen de korste keren wil iedereen een eigen voedselbosje in de tuin. Zo leuk, zo geweldig. En ook praktisch mocht er onverhoopt…het zal wel niet, hoor, maar je weet het nooit…oorlog…
Maar, hoe klein ook, een voedselbosje heeft toch een tikkie ruimte nodig. En als je een kleine tuin hebt, of een wat grotere tuin die is verdeeld in kleine stukjes, dan neemt een heel voedselbos toch al snel wat te veel ruimte in.
Dus wat doe je dan? Je gaat downsizen. Ach, dan maar een half voedselbosje. Nog te groot. Nou, misschien dan een kwart. Hmmm. Nog te groot. Nog kleiner dan? Maar dan hou je eigenlijk niet veel over. OK, nou ja, vooruit, we houden het bij één boom.
Een Pruimenboom.
Dus Mia kocht een klein Pruimenboompje en was de koning te rijk. Wat een heerlijke oogsten ging ze daarvan krijgen. In haar geestesoog zag ze heerlijke pruimentaarten, prachtige pruimencompotes en een hele batterij potten met pruimenjam. Maar toen ze uit haar droom ontwaakte, merkte ze dat ze iets over het hoofd had gezien.
Waar moest ze die Pruimenboom neerzetten? Dat was ze even vergeten te bedenken. Nou ja, ze vond wel een plekje. Zo gezegd, zo gedaan. Maar helaas, de Pruimenboom vond het uitgezochte plekje niet zo leuk en kwijnde daar een beetje weg.
Ach, dacht Mia, het stond op dat plekje misschien een beetje te vol met struiken. Els, kan dat kloppen? Ja, zei Els, dat kan kloppen. Kun je niet een plekje vinden waar hij wat meer vrij staat?
En dat kon Mia, zo bleek. De volgende keer dat ik kwam was het boompje verplant. De eerste jaren ging dat nog wel goed. Het boompje sloeg aan en begon te gedijen. En te groeien. Als een tierelier. Maar helaas stond niet ver daarvandaan een knotboompje. In de winter is die kaal, maar in de zomer staat er een bol van takken op met een dik bladerdak.
Toen het Pruimenboompje nog klein was, was dat geen probleem. Maar nu hij groot was gegroeid, stond een flink deel van de kroon in de zomer in de schaduw van die knotboom. Wat zeg ik? De halve kroon groeide over het Pruimenboompje heen. En een Pruimenboom in de schaduw, dat gaat toch niet helemaal goed. Zo ook hier.
Els! Els! Het gaat niet goed met mijn pruimenboom! Het blad ziet er raar uit en hij wil ook niet meer zo goed groeien! Weet jij hoe dat komt?
Ja, dat wist ik wel. Pruimenbomen houden niet zo van in de schaduw staan. Dan worden ze gevoeliger voor ziektes.
Mia, zei ik tegen haar, dat boompje staat daar ook niet goed. Is er echt geen andere plek? Nee, er was echt geen andere plek. Tja, dat was dus een probleem.
Nou, zei Mia uiteindelijk, zal ik hem maar weghalen? Doe maar, Mia, zei ik. Dat is denk ik beter.
En dus heeft Mia, met pijn in haar hart, het Pruimenboompje afgezaagd. En uitgegraven. Maar de onderkant van bomen mag niet in de biobak, want te groot. Die moet naar de stort. En Mia had daar even geen tijd voor. Dus die stronk bleef liggen.
En nou kwamen er, in het voorjaar, toch weer kleine blaadjes aan het stronkje. Zonder dat het in de aarde stond. En nu vindt Mia dat zo te bewonderen, dat ze toch weer is gaan twijfelen.
Misschien moet ik hem maar weggeven, zei ze laatst tegen mij. Want hij loopt weer uit, zie je?
Ik had het gezien. En vond het werkelijk bewonderingswaardig van die boom. Maar of iemand anders hem nou zou willen hebben? Nou ja, ze komt er wel achter. Je zou hem trouwens ook als stronk kunnen neerzetten en elk jaar een beetje kort knippen. Dan heb je wel die leuke bloesem nog.
Maar toen ik een keertje later kwam, was het stronkje er niet meer. En ik hoorde Mia niet over een blije ontvanger. Dus ik vrees dat het Pruimenboompje niet heel oud is geworden…
Komt dit probleem je errug bekend voor? Dan is misschien een cursus Tuininrichten wat voor jou. Je kunt ons vrijblijvend om wat inlichtingen vragen, of wachten tot we weer een Webinar over Tuininrichten houden. Die gaat er weer komen!
N.B. De teksten op deze site, inclusief dit blog, zijn door mijzelf of José geschreven en mogen niet gebruikt worden zonder voorafgaande toestemming, ook niet om AI te trainen.
Dit klinkt harder dan ik bedoel, maar ik weet niet hoe ik moet zeggen dat je dat best wel met iemand mag delen, maar dat helaas Facebook tegenwoordig een no-no is sinds ze hun voorwaarden hebben aangepast. Grrr.
Ik zou het leuk vinden als dit blog je heeft geïnspireerd. Zou je dat met mij willen delen?
Geniet je van mijn tuinverhalen en wil je ze iedere week gratis in je mailbox ontvangen?
Druk dan op de knop hieronder, zo simpel is het.
