Onze tweede Koffievraag is er eentje waar denk ik meer mensen mee gezeten hebben.
Gerda vraagt: Mijn compost is nog maar gedeeltelijk verteerd. Is het schadelijk of zelfs wel nuttig als ik dat eind oktober over mijn plantvakken verspreid?
Ik kan hier een antwoord van een of twee regels op geven, maar dat is saai om te lezen en dan heb ik geen blog. Vandaar dat ik begin met een verhaaltje. Als je snapt wat er gebeurt in je tuin met die compost, onthoud je het antwoord bovendien veel beter.
De vraag deed me denken aan die keer dat ik mijn bladcompostbak opende na die bijna een jaar ervoor gevuld te hebben met de afgevallen bladeren uit mijn tuin. Rond deze compostbak werden rozige beloften rondgestrooid. Zo van: na een jaar is het blad volledig verteerd.
Nou, ik moest zeggen, dat viel wat tegen. De hoeveelheid spul was enorm veel afgenomen, maar was toch echt niet helemaal verteerd. Hier en daar waren de skeletten van losse bladeren nog goed te herkennen. Iedereen die, op wat voor wijze probeert zelf te composteren, kijkt op een goed –of kwade dag in de compostbak en ziet: hm. Dat is toch niet wat ik in mijn hoofd had. En nu?
Ik deed het verstandigste wat ik kon doen. Ik ging zitten en dacht aan wat er gebeurt in de natuur.
Denk je eens in. Het is herfst. De bomen kleuren mooi, je kunt fantastische boswandelingen maken en de sfeer is romantisch. Dan komt november met doorgaans een klein stormpje en huppakee! Daar vallen de blaadjes. Allemaal naar beneden en sommigen op een hoop.
In de natuur komen nu de opeters aan de beurt. De wormen en kevertjes en de ienie-mienie paddenstoeltjes. Beetje bij beetje eten ze stukjes van de bladeren af. Wat doen ze met die bladeren? Ze maken daar humus van. De wormen trekken stukjes van de blaadjes de grond in om ze daar rustig op te eten. Boven de grond is het voor hen te gevaarlijk. Daar loeren merel en lijster, tuk op een lekker wormenhapje.
De dingen die in de natuur gebeuren zijn niet veel anders dan de dingen die in jouw tuin gebeuren. Daarom kun je, als je in de natuur oplet, gerustgesteld worden over de dingen in jouw tuin. Want die die dikke lagen bladeren in de herfst zijn in de natuur geen probleem. Een jaar later is de hele boel verteerd en groeien de planten eronder prima.
Het niet helemaal verteerd zijn van je compost is dus in principe niets om je druk over te maken.
Maar! Die blaadjes in de natuur liggen doorgaans losjes op elkaar. Zo kan er makkelijk lucht tussen de bladeren komen naar de grond. En dat is nodig. Als dat geblokkeerd wordt, gaat het niet goed.
En daar moet je dus op letten als je je compost uitspreidt. Als ‘gedeeltelijk verteerd’ betekent dat er nog veel oorspronkelijke resten in zitten en dat het materiaal dus vrij los is, zoals bij mijn bladcompost, dan kun je dat rustig opbrengen. Er komt dan lucht genoeg doorheen. Breng het aan is een dun laagje van 2 tot 3 cm dik. Het beste is als je dit niet te netjes uitspreidt, dus als er gaten zitten in de laag uitgespreide compost. Dan zit je safe en kun je de tuinnatuur het werk laten afmaken.
Maar is het ‘gedeeltelijk verteerde’ materiaal nat en een beetje zompig, dan moet je uit gaan kijken. Dan kan het ervoor zorgen dat er geen lucht naar de bodem komt als je de bodem ermee bedekt.
Je kunt dan nog steeds wel een deel tussen je plantvakken strooien. Maar verdeel de compost dan in echt losse plukjes. Maak de plukjes nog steeds dun, niet meer dan 2 a 3 cm dik. Als de plukjes compost niet te groot zijn, drogen ze makkelijk uit en kan de lucht eromheen naar de bodem.
Door je compost op deze manier uit te strooien schaad je de bodem niet.
Het wordt gecompliceerder als je bladziektes had in het materiaal dat je aan het composteren bent. Dan is het NIET goed om onvolledig gecomposteerd materiaal te gebruiken. Maar is je materiaal voor zover je weet ‘schoon’, dan is er geen enkel probleem om het op deze manier te gebruiken.
N.B. De teksten op deze site, inclusief dit blog, zijn door mijzelf of José geschreven en mogen niet gebruikt worden zonder voorafgaande toestemming, ook niet om AI te trainen.
Dit klinkt harder dan ik bedoel, maar ik weet niet hoe ik moet zeggen dat je dat best wel met iemand mag delen, maar dat helaas Facebook tegenwoordig een no-no is sinds ze hun voorwaarden hebben aangepast. Grrr.
Ik zou het leuk vinden als dit blog je heeft geïnspireerd. Zou je dat met mij willen delen?
Geniet je van mijn tuinverhalen en wil je ze iedere week gratis in je mailbox ontvangen?
Druk dan op de knop hieronder, zo simpel is het.
2 reacties
Hallo ( onbekende ) zo leuk om je verhalen te lezen, het is alsof ik met je door de tuin wandel. Geeft mij een prettig moment op een sombere dag. Dank je!
En dank aan jou voor deze leuke reactie. Geeft mij ook een prettig moment op sombere dagen!