Ha! Juni! Dat is voor mij altijd een fijne maand, want dan bloeien mijn Rozen.
Soms beginnen ze een beetje vroeger, zoals dit jaar.Maar of ze nu vroeger beginnen met bloeien of niet, ik kan er vast op rekenen dat ze in ieder geval in een deel van juni bloeien. Dat is fijn. Een van de vastigheden van het leven en dit is nu eens een leuke.
Bij mij in Amsterdam bloeien de twee klimrozen. Ten eerste de Pink Cloud. Die Roos, die ik 25 jaar geleden als stekje van mijn –inmiddels overleden- oom heb gekregen, doet zijn naam eer aan. Al 25 jaar geeft hij zonder mankeren een wolk van felroze bloemen. Mijn dag wordt een beetje vrolijker als ik ‘s ochtends de gordijnen open trek en ik zie die Roos bloeien. Zelfs als het regent. Het fijne van de Pink Cloud is ook dat hij blijft bloeien tot de eerste vorst en heel af en toe bloeit hij dan nog even door. Afgelopen jaar stond eind december de rijp op twee half uitgelopen knoppen en ze gingen toch nog open. Bloeien met de Kerst. Dat is nog eens een doorzetter. Kijk, dat noem ik een Top-Roos. Daar heb ik alleen maar bewondering voor.
De tweede Roos is de New Dawn. Die is een beetje uit de mode geraakt en dat snap ik ook wel. Een echte doorbloeier is het niet, althans niet in onze streken. Verder heeft hij gemene doorns, wat het snoeien toch elk jaar weer een beetje een uitdaging maakt. In juni bloeit hij overigens prachtig. Ik was heel blij met het bloeien van deze New Dawn. Ik had er eerder een gehad, maar die moest verplaatst voor een nieuwe schutting en daarna viel hij als slachtoffer van een huurder die wel even zou helpen met het onderhoud van de tuin en blijkbaar een beetje moeite had met de stekels van deze Roos.
Daar had ik wel een beetje moeite mee, want hoewel ik hem nooit zelf zou hebben uitgekozen vanwege die stekels, had ik hem van mijn – ook al overleden- vader gekregen, die hem zelf had gestekt en opgekweekt. Maar gelukkig had mijn zus ook een stekje van vaderlief gekregen. Dus daar hadden José en ik in 2022 we een zomerstek van gemaakt en jawel hoor! Hij sloeg aan. Dank zij de groene vingers van José, want laat die maar stekken!
Enfin, in 2023 heb ik hem in de tuin in Amsterdam gezet, op een niet optimale plek. In 2024 groeide hij daar wel, maar bloeide hij niet. Dit jaar zat hij vol knoppen. En gelukkig gingen ze, ondanks de niet zo zonnige plek, niet zo lang geleden open. En hij bloeit. Volop.
Heerlijk. Ik pakte gelijk mijn camera om het fenomeen voor het nageslacht vast te leggen. En, ach, wat leuk. Er zat een wild bijtje op een van de bloemen. Die moest ook gefotografeerd. Maar die zat wel verdacht stil. Toch maar even mijn bril gepakt en goed gekeken.
Het was geen leuk wild bijtje. Het was een Rozenkever.
En wat deed die kever daar? Van mijn New Dawn rozenbloemen eten. Potjandriedubbeltjes. De schurk.
Het is best een mooie kever, die Rozenkever. Met een glanzend donkergroen metaalkleurig borststuk en twee roodkopen dekschilden is hij de moeite waard om te zien. En om eerlijk te zijn, één bloemetje minder aan een vol bloeiende Roos is ook het probleem niet.
Maar daar blijft het helaas niet bij. Zo’n kevertje legt eitjes in de bodem en uit die eitjes komen larven. Veelvraten. En wat eten die? Gek genoeg niet in de eerste plaats Rozen, maar de wortels van je fraaie gazonnetje. Nou heb ik geen fraai gazonnetje, maar dank zij bovengenoemde huurder wel veel gras. Dat vreten die larven op. En eigenlijk zal dat me worst wezen, want ik wilde toch al van dat gras af. Dat wordt wat anders als je wel trots bent op je gazonnetje natuurlijk. Dan zie je die larven van de Rozenkever liever gaan dan komen.
Maar helaas…ze zijn niet alleen bekend vanwege het eten van de wortels van gras. Ze lusten ook de wortels van fruitbomen. Kijk, en dát vind ik nou minder leuk. Want achter in mijn tuin heb ik dat perenboompje staan. En daar ben ik ook erg aangehecht, dus ik zit niet te wachten op Rozenkeverlarven.
Nou is daar wat aan te doen en de oplossing heet aaltjes. Aaltjes? Maar die veroorzaakten toch problemen bij Rozen? Dat klopt, maar dit is een heel ander soort aaltje. Deze eet geen wortels, maar keverlarven. En die aaltjes kun je gelukkig kopen. En dat ga ik toch maar doen. Want ik zag niet één Rozenkever, ik zag er wel vijf. En vroeger zag ik er nul, want ik had geen gras. Ik zie de bui dus al hangen als ik hier niks aan doe: De tuin straks goed voorzien van Rozenkevers en mijn perenboom legt het loodje. Mooi dat dat niet gaat gebeuren!
N.B. De teksten op deze site, inclusief dit blog, zijn door mijzelf of José geschreven en mogen niet gebruikt worden zonder voorafgaande toestemming, ook niet om AI te trainen.
Dit klinkt harder dan ik bedoel, maar ik weet niet hoe ik moet zeggen dat je dat best wel met iemand mag delen, maar dat helaas Facebook tegenwoordig een no-no is sinds ze hun voorwaarden hebben aangepast. Grrr.
Ik zou het leuk vinden als dit blog je heeft geïnspireerd. Zou je dat met mij willen delen?
Geniet je van mijn tuinverhalen en wil je ze iedere week gratis in je mailbox ontvangen?
Druk dan op de knop hieronder, zo simpel is het.
2 reacties
Telkens weer geniet ik van je blog. Ik heb maar een kleine tuin, ook jullie workshop gevolgd.
Maar je schrijft zo heerlijk dat ik er telkens weer naar uitkijk.
Dankjewel en mooie Pinksterdagen.
Groetjes Margot
Nou, dat vind ik nog eens een fijn compliment, erg bedankt! Ik ga er bijna van blozen… Ik hoop nog een flink aantal leuke blogs te schrijven.