Een van de lastigste zaken van tuinieren vind ik het plannen.

Nou ja, op zich is het niet zo moeilijk. Het is eigenlijk elk jaar hetzelfde. Dat is dan ook niet het probleem. Mijn probleem is, is dat je als moeder automatisch de planning van het huishouden voor je kiezen krijgt èn dat ik niet hard genoeg ben. Om eens een voorbeeld te geven: Ik plan al ruim 40 jaar voor het gezin wat we gaan eten. Elke dag. Als ik daar de vrije hand in zou hebben, zou dat me geen problemen opleveren. Ik lust veel en hou van variatie, simpel zat. Maar als ik daadwerkelijk mijn eigen smaak zou volgen bij het eten, dan heeft minimaal een van de mensen aan tafel opeens érg weinig trek. En blijf ik met het eten zitten. Dat stimuleert niet, om het maar eens zachtjes te zeggen. Dus daar had ik wat op gevonden. 1x per week afhaal en de rest van de dagen beslist iemand van het huishouden, volgens rooster, wat we gaan eten. Dan hoef ik me niet suf te prakkizeren over wat we gaan eten en er komt weer ruimte in mijn hoofd. Bovendien scheelt dat enorm veel gezeur.

Behalve dat ze het niet doen, natuurlijk. En dan zou ik eigenlijk moeten klaarmaken wat ik lekker vind en zij niet, of alleen voor mezelf moeten koken. Als ik dat een paar keer gedaan heb, dan is het over. Zeker als er geen chocolade, chips en koekjes in huis zijn. Maar dat doe ik dan weer niet. En dat is met meer zaken zo. Dus loopt mijn hoofd over met Dingen Die Ik Doen Moet en blijft er wel eens wat liggen wat niet had moeten blijven liggen. Zoals de Bloeders. En zo schoot er na de feestdagen, toen de bubbels en de appelflappen een beetje gezakt waren, opeens een gedachte door mijn hoofd:

Nee! Mijn Sierdruif vergeten te snoeien!

Ik heb niet heel veel bloeders in mijn tuin, gelukkig. Een Japanse esdoorn en een Sierdruif.

Die Japanse esdoorn, die kan ik best eens een jaartje overslaan. Die groeit niet zo hard. Maar die Sierdruif, dat is een hoofdpijndossier. Die zit nog niet echt in mijn systeem van Dingen Die Ik Echt Niet Mag Vergeten. Daar moet hij wel in, want het is een Superbloeder. Een lastpak. Als je die niet echt in december snoeit, dan bloedt hij.

Maar hij groeit ook heel snel. En hij groeit over een rekje dat zo gemaakt is, dat ik er nèt niet bij kan. Ik kan niet even lekker een laddertje tegen de struik aanzetten en aan de slag gaan. Degene die dat heeft aangelegd heeft wel rekening gehouden met groeien, maar niet met snoeien, zal ik maar zeggen.

Soms kun je een druif ook nog in de eerste week, nou vooruit, de eerste twee weken van januari snoeien. Alleen niet als de temperatuur zo hoog is als die nu is. Hoogste temperatuur ooit gemeten op 1 januari! 13 graden!

Natuurlijk heb ik het geprobeerd. Een of twee kleine takjes afknippen en kijken wat er gebeurt. Maar ik was nog niet klaar met het tweede takje of de druppels van het eerste vielen al op de grond. Geen goed idee, dus.

Mijn echtgenoot, die niet wist wat voor plant het was, kan zich enorm ergeren aan die sliertige takken van dat ding. Zo erg, dat hij een keer in oktober de schaar er in zette, en fors ook. Toen bleek ook waarom snoeien in december voorschrift is voor een druif. Dat ding heeft weken gebloed. Maar hij ging gelukkig niet dood. Want een Druif, ook een Sierdruif, kan doodbloeden als je pech hebt.

Dat is het probleem met die Bloeders. Als ik mijn Klimhortensia een keer in oktober snoei, dan bloeit hij een jaar niet. Jammer dan. Volgend jaar beter. Maar als je een Druif op de verkeerde tijd snoeit, bloedt hij.

Nou moet ik weer tot juli wachten voordat ik kan snoeien. Grrrr.