Planten verzamelen in de tuin.

Ik ben nogal een verzamelaar. Ik verzamel intrigerende feiten, maar ook intrigerende mensen. Dat zijn geen mensen die braaf binnen de lijntjes lopen. Het zijn beslist geen criminelen, maar kijken op een andere manier naar de wereld en zetten me daarmee aan het denken.

Een van hen verzamelt planten. In haar tuin. Hoe meer hoe liever. Als je wilt weten hoeveel planten je kwijt kunt op 100 vierkante meter zodat je nog net kunt lopen, dan moet je bij haar wezen. Zij kan het je precies vertellen.

De planten die ze verzamelt zijn niet alleen tuinplanten. Ze houdt net zoveel van de wilde natuur als van tuinplanten, dus wilde planten bezetten haar tuin voor ten minste een derde deel van het oppervlak. En dat gaat allemaal min of meer goed. Ze heeft zelfs Zevenblad in haar tuin –die kun je namelijk eten en hij bloeit zo mooi in het voorjaar- en ze begrijpt niet waarom iedereen zich zo druk maakt over Zevenblad. ‘OK, je moet het onder controle houden’, zegt ze,’ maar dat is goed te doen’. Dan moet je natuurlijk wel tijd in je tuin steken. Haar tuin is, met al die potentiële lastpakken, niet echt een onderhoudsarme tuin. Eerder een onderhoudsintensieve tuin. Maar ze heeft het ervoor over, want ze beleeft veel lol aan die planten en haar tuin.

Hop als leuke plant in de tuin. En voor ’t Bier.

Maar toch, zei ze laatst, heeft ze haar Nemesis gevonden. En het was geen Zevenblad en het was geen klimop. Het was Hop. Precies ja, wat je gebruikt voor bier maken. Die hop.

Hop is een klimplant die van nature in Nederlandse bossen groeit. Eeuwen geleden alweer ontdekten ze dat je de vruchthoudende zaken van die plant, die ze Hopbellen noemden, prima kunt gebruiken bij het bierbrouwen, om het bier langer houdbaar te maken. Wordt het wel een beetje bitter van, maar die licht bittere smaak, nou die werd erg lekker gevonden.

En dus gingen ze hop kweken. Voor bier. In Zuid Vlaanderen kun je ze nog tegenkomen, de Hopvelden. Hele grote staketsels waar de Hop overheen groeit. Hop groeit namelijk nogal snel –iets waar mijn buurman ook achter kwam toen hij zelf Hop langs zijn muur liet groeien. Hij wist niet hoe snel hij de Hop weer uit zijn tuin moest krijgen, maar voor mijn vriendin was die snelle groei ook al geen probleem.

‘Ach, dan moet je wat meer knippen’, zei ze. Ook daar kon ze goed mee leven. Maar nu is zelfs zij toch om. ‘Je moet geen Hop in je tuin nemen’, vertrouwde ze me laatst toe. ‘Dat loopt helemaal uit de hand’. Dat had ik niet verwacht. Niet bij haar. Daar moest ik meer van weten.

Iets te veel Hop. Nou ja, iets….

Het zat zo. Zij had in haar tuin een vrouwtjes-Hop aangeplant. Hop is een van die vervelende planten die tweehuizig zijn en mannetjes- en vrouwtjes planten hebben. Om vruchten te krijgen moet je niet alleen een vrouwtjesplant hebben, maar ook ergens een mannetjesplant. Die had zij niet – expres niet. Dat ging jaren goed. Ze moest wel veel knippen, maar dat was voor haar geen probleem. Totdat er een buurman bij kwam die wel Hop wilde, maar geen zin had in al die zaden, En dus een mannetjes-Hop had aangeplant. Nu had ze opeens Hopbellen die vol met zaden zaten. Die zaden kwamen overal in de tuin neer en die vonden het daar wel prima, zo. Lekker plekkie om te kiemen. Dus kwamen ze op. Massaal. Ze is hele dagen alleen maar bezig met hopplantjes uit te trekken. Ze had opeens…iets te veel Hop. Dit was zelfs haar te gortig.

Haar oorspronkelijke vrouwtjes-Hop, letterlijk de Moeder-plant dus, is nu dus gesneuveld. Geen nieuwe zaadproductie erbij. Ze is nog veel te druk met het weghalen van de oude.

Want die kleine, nieuwe Hopplantjes, die zijn nog niet allemaal weg. Iedere keer dat ze denkt dat ze alle Hopplantjes te pakken heeft, ontdekt ze weer nieuwe exemplaren. Ze kan ze niet laten staan. Want als dat dan weer vrouwtjes en mannetjes zijn, dan zit je tuin het jaar erop pas helemáál vol met Hop. En dan blijf je helemáál wieden!

Nee, opgeven is geen optie. Ze gaat gewoon door totdat ALLE Hop weg is. Maar ze neemt NOOIT meer Hop in de tuin!